Drama Queen & Dump King

     สีหน้าไอ้ต้นตอนที่เห็นเลือดดูแย่มาก ผมเห็นแล้วรู้สึกผิดชะมัดเลยครับ ถ้าไม่ใช่เพราะวันนั้นผมขาดสติ ต้นก็คงไม่ต้องเจอกับเรื่องร้ายๆ ตั้งแต่วันนั้น ผมสาบานกับตัวเองว่าจะดูแลต้นอย่างดีที่สุด

 

     ระหว่างเกือบสองปีที่อยู่ด้วยกัน ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมดูแลมันดีที่สุดแล้วรึเปล่า? ผมพยายามแน่ๆ เพียงแต่... ผมเต็มที่แล้วหรือยัง? แม้แต่ตัวผมเองยังไม่กล้าสำรวจคำตอบในใจ

 

     ผมอาจจะเห็นแก่ตัวก็ได้ ผมรักต้นเพราะต้นมันรักผม อยู่กับมันแล้วผมสบาย ผมชอบความรู้สึกนั่น ต้นมันพยายามทำทุกอย่างเพื่อเอาใจผม แล้วผมล่ะ ผมทำอะไรเพื่อต้นบ้าง?

 

     ถ้าวันหนึ่งมีคนที่พร้อมจะทุ่มเทให้ผมปรากฏตัวขึ้น คนที่ผมเองก็ถูกใจไม่น้อยไปกว่าต้น คนที่ตอบสนองความต้องการของผมได้มากกว่าต้น ถึงตอนนั้น ผมจะยังรักต้นอยู่ไหม? ผมยอมรับว่ากลัวครับ เพราะผมรู้ว่าตัวเองเลวแค่ไหนผมถึงได้กลัว

 

     ยิ่งตอนที่มองภาพของไอ้ต้นช่วยทำแผลให้เตอร์ ภาพนั้นมันตอกย้ำอะไรในใจผมหลายอย่าง ต้นมันดีกับทุกคน ต้นมันรักครอบครัวผมอย่างกับครอบครัวตัวเอง แล้วตัวผมล่ะ รักทุกๆ อย่างที่ต้นมันเป็นจริงเหรอ? หลายวันมานี้ผมอดคิดไม่ได้ ยิ่งได้ใกล้ชิดกับหลานๆ ผมก็ยิ่ง... ผมอยากให้ต้นเป็นผู้หญิง

 

     ผมรู้ครับว่าผมเห็นแก่ตัวที่มานั่งเซ็งข้อเสียไอ้ต้นเอาป่านนี้ เอาแค่เรื่องใกล้ตัว นอกจากตัวมันที่อยู่กับผมแล้ว ผมแทบไม่อยากสนใจเรื่องเพื่อนหรือเรื่องครอบครัวมันด้วยซ้ำ ผมคิดแค่ว่าขอแค่ต้นมันเลือกที่จะอยู่กับผม ผมก็ไม่มีอะไรต้องห่วง เรื่องอื่นผมขี้เกียจคิด เพราะถึงยังไงต้นมันก็ไม่มีวันทิ้งผมไปไหน ต้นเป็นของตายสำหรับผม ผมกำลังเหลิงเพราะเป็นฝ่ายถูกรัก

 

     ไหนจะยังเรื่องความฝันของผมอีก ต้นมันทำให้ผมสบายทั้งกายและใจ มันเปรียบเสมือนบ่อน้ำเย็นชื่นใจดับร้อนให้ผม ทำให้ผมไม่ต้องกระเสือกกระสนอะไรอีก แค่นั่งพักอยู่ตรงนั้นไปเรื่อยๆ ก็มีความสุขแล้ว แต่ผู้ชายอย่างผมบางครั้งก็อยากลองพยายามเพื่อไขว้คว้าความฝันของตัวเองนะครับ แต่ต้นมันตอบรับความฝันของผมไม่ได้สักอย่าง เพราะต้นมันไม่ใช่ผู้หญิง

 

     ถ้าผมอยู่กับต้น ความท้าทายต่างๆ เพื่อไปให้ถึงเป้าหมายในชีวิตมันก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็น เพราะต้นมันไม่เคยเรียกร้องอะไร ผมยอมรับว่าบางครั้งมันก็น่าเบื่อ ชีวิตมันขาดสีสัน ดูมีความสุขไปวันๆ ขาดความเร้าใจ เพราะถึงแม้ผมจะมีกำลังใจเต็มเปี่ยม แต่ผมจะเอากำลังใจพวกนั้นไปทำอะไรละครับ ในเมื่อผมไม่ต้องกระเสือกกระสนอะไรสักอย่าง

 

     ผมกำลังเบื่อต้น ผมรู้ดีว่ามันฟังดูเลว ผมอยากบอกว่าผมไม่ได้เลิกรักต้น เพียงแต่... ผมเองก็ตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไร ผมถึงเริ่มเบื่อชีวิตแบบนี้ ผมรู้ว่ามันฟังดูบัดซบที่มาเริ่มหวั่นไหวกับอนาคตของตัวเองเอาตอนนี้ แต่ผมไม่อยากแก่ตายโดยที่ไม่มีใคร ผมอยากมีลูกมีหลาน ผมอยากมีครอบครัวที่เป็นเลื้อดเนื้อเชื้อไขของผมเอง

 

     ถ้าเพียงแต่ต้นจะเป็นผู้หญิงจริงๆ

 

     ผมนอนกอดมันทั้งคืน ผมรู้ว่าต้นมันคงอึดอัด มันไม่ชอบโดนนอนกอดแบบนี้ แต่ถ้าผมไม่กอดมันเอาไว้แล้วย้ำกับตัวเองว่ามันเป็นเมียผม ผมกลัวผมจะทำร้ายมันมากไปกว่านี้

 

     ความรักที่ไม่มีพันธะผูกมัดกันแบบนี้น่ากลัวเหมือนที่คนเขาว่า ผมอยากให้ต้นเอาเชือกมาล่ามผมไว้ก่อนที่ผมจะเตลิดไปไกลมากกว่านี้ ต้นดีกับผมมาก ผมไม่ควรจะทิ้งต้นไป แต่ผมจะห้ามตัวเองไว้ได้แค่ไหนกัน ถ้าผมเผลอวิ่งหนีไปแล้วต้นจะตามหาผมไหม? ต้นจะรั้งผมไว้รึเปล่า? เพื่อตัดปัญหาของคำถามที่หาคำตอบไม่ได้ผมเลยกอดต้นให้แน่นขึ้น

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++