
Drama Queen & Dump King
The story after that. - ชัยชัช
จากตรงระเบียงนี่ผมมองเห็นต้นกับเด็กๆ ได้ไม่ยาก แฟนผมนี่หุ่นดีจริงๆ ก้นงอนๆ นั่นชวนมองชะมัด คงเพราะวันนี้ว่ายน้ำเล่นในคอนโดเฉยๆ ต้นก็เลยใส่กางเกงว่ายน้ำขาสั้นแบบปกติมั้งครับ รอยสักของต้นบนผิวขาวๆ ตรงเนินสะโพกดูเด่นมาก เมียผมขาวไปทั้งตัว เห็นแล้วเสียดายเป็นบ้า พี่ผมน่าจะขับรถช้ากว่านั้นซักชั่วโมง! ไม่ได้การละ ผมต้องสงบสติอารมณ์ตัวเองด่วนก่อนมันจะตื่นมาทำให้ผมลำบากอีกรอบ
ว่าแต่ต้นมันเอาหลานผมสองคนอยู่ด้วยแฮะ ขนาดผมเองยังรับมือหนูรันไม่ไหวเลย พี่สาวผมตามใจหลานจนเสียคนแล้ว!
ไอ้ความคิดตอนแรกที่ว่าผมอยากมีลูกสาวตัวเล็กๆ น่ารักซักคนเพราะเข็ดกับหลานชายจอมซนซึ่งก็คือไอ้เตอร์นี่ เปลี่ยนเป็นผมคิดถูกแล้วครับที่ผมเป็นเกย์ ผู้ชายอย่างผมคงเป็นพ่อคนไม่ได้แน่ๆ ผมรับมือเด็กเล็กไม่ไหวจริงๆ ไม่เห็นมีใครเคยบอกผมเลยว่าเด็กผู้หญิงเวลาจะดื้อจะซนหรือเวลางอแงก็อิทธิฤทธิ์แรงไม่แพ้เด็กผู้ชายเหมือนกัน
หลายปีก่อนที่ผมกลับไปเยี่ยมบ้าน หนูรันยังเป็นเด็กเล็กๆ อยู่โคตรน่ารักครับ แต่ปีที่แล้วดิ่ พอผมกลับไปเยี่ยมบ้าน เธอโตขึ้นช่างพูดช่างคุยมากขึ้น ถอดแบบแม่มันมาเลยครับ! ซึ่งก็คือพี่สาวผมนี่แหละ แต่ไม่รู้ทำไมดันติดนิสัยทะโมนๆ ซนๆ มาด้วย พี่รงค์ก็ไม่ได้นิสัยแบบนั้นซะหน่อย คิดแล้วก็แปลกใจ ทำไมหลานผมสองคนทะโมนชะมัด
“ผ่อเปิ้นกะ?”
“อื้อ”
“แฟนตั๋วนี่ดีขนาด เอาไอเตอร์มันอยู่ก่ะ ล่นตามเปิ้นติกๆ เลาะ สวกจะอั้นตั๋วตึงบ่อกล้าหือใจ้ก่อ?”
“อู้ไปเรื่อย ฮาเกรงใจเปิ้นตึงบ่ายะเลาะ”
เวร! ผมโดนพี่ชายแซวซะละว่ากลัวเมีย ผมเนี่ยนะกลัวไอ้ต้น? เปล่าซะหน่อย ผมรักไอ้ต้นมันต่างหาก ไม่อยากทำมันเสียใจ ไม่ได้กลัวเมียซักหน่อย
“วอกอย่างตั๋วตึงต้องเจอสวกอย่างเปิ้นเลาะ”
“ว่าหื้อเปิ้นเน้ออีปี้ ตั๋วดีนักกะ”
ไม่ใช่เพราะไปทำสาวเขาท้องรึไง ผมถึงได้มีหลานนั่นน่ะ พี่ชายผมถึงจะดูเอาการเอางานแต่ก็ไวไฟพอกันครับ จีบกันได้ไม่เท่าไหร่พี่นาก็ท้องซะแล้ว แต่พี่ผมเป็นคนขยันทำมาหากินพ่อตาเลยไม่หวงลูกสาว ยกให้ง่ายๆ เพราะยังไงข้าวสารมันก็กลายเป็นข้าวสุกไปแล้ว แถมไม่เรียกสินสอดซักบาทขอแค่ให้พี่ผมดูแลลูกเมียให้ดี ทุกฝ่ายแฮปปี้ยกเว้นแม่ผมนี่แหละ แกโกรธพอสมควรเลยที่พี่ผมทำอะไรข้ามขั้นตอนแบบนั้น ยังดีที่พี่นาเป็นผู้หญิงน่ารักแล้วก็อุ้มหลานให้แกแล้วด้วย แกเลยทำอะไรไม่ได้ เพราะเป็นคนของเราที่ไปทำเขาก่อน จะหาเรื่องติก็หาไม่เจอ พอคลอดไอ้เตอร์ออกมาแล้วแกก็ยิ่งเห่อหลายชายคนแรกไปกันใหญ่ เลยอยู่กันได้สงบหน่อย
เหลือแต่ผมกับพี่นันนี่แหละที่ซวยเลย เพราะพี่ชายคนโตสร้างเรื่องแล้วชิงตัดช่องน้อยไปก่อน พี่นันที่กำลังดูใจกับพี่รงค์เลยรับเคราะห์ พี่รงค์ตามจีบพี่สาวผมมาตั้งแต่ผมจำความได้ แต่พี่รงค์แกจนครับ บ้านไม่มีสมบัติอะไรนอกจากที่นาไม่กี่แปลง หมดหน้านาแกก็รับจ้างไปเรื่อย แม่ที่ไหนจะอยากให้ลูกสาวไปตกระกำลำบากกับผู้ชายที่มีแต่ตัวกับหัวใจ โดยเฉพาะเมื่อพี่ผมเรียนจบปริญญาได้เป็นครูโก้ไม่หยอกแบบนั้น กว่าจะฝ่าฟันแต่งงานกันได้พี่สาวผมต้องไฟท์กับแม่แทบตาย ดีที่ว่าช่วงนั้นผมเริ่มทำงานแล้ว ส่งเงินให้ทางบ้านได้พอสมควร แอบช่วยพี่นันกับพี่รงค์ไปเยอะครับ พี่แกเลยถอยที่นาเพิ่มมาขอพี่สาวผมได้ เพราะนอกจากทำนาแล้วพี่รงค์แกก็ทำอย่างอื่นไม่เป็น
แล้วเรื่องมันก็เลยมาลงที่ผมเต็มๆ ผมล่ะไม่กล้าเปิดตัวแฟนซักคนทั้งๆ ที่ผมไม่เคยโสดอ่ะ แถมผมไม่ได้เป็นคนดีมีความอดทนเป็นเลิศแบบพี่เขยผมด้วย คบกี่คนผมก็ได้หมดแหละ ขนาดที่ไม่ได้คบถ้ามองตาแล้วโอเคผมก็ยังได้เล้ย จนมาเจอฟ่างนี่แหละเอาผมอยู่ แต่พอเปิดตัวแล้วแม่ผมดันไม่ปลื้ม ก็แหม แหะๆ แม่แกคงไม่ชอบผู้หญิงที่ยอมอยู่ก่อนแต่งกับผมละมั้งครับ โชคดีที่แม่แกแก่มากแล้วเลยปลงได้ ต้นเลยไม่ซวยมากเท่าไหร่ ไม่งั้นถ้าแม่แกโกรธผมแล้วไม่ยอมรับต้นขึ้นมา วันนั้นผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง เพียงแต่อะไรบางอย่างมันบอกผมว่าต้นจะต้องผ่านด่านแม่ผมไปได้แน่ๆ แล้วต้นก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังครับ ต้นชนะใจแม่ผมได้ไม่ยาก เรื่องเดียวที่แกบ่นก็คือแกเสียดายที่ต้นไม่ใช่ผู้หญิง นอกนั้นแกมีแต่ชมสะใภ้คนเล็กสุดๆ อ่ะ
ตอนนี้คนอื่นๆ ในห้องกำลังช่วยกันทำอาหารเย็น แม่ผมกำลังเห่อครัวในห้องเลย แกทำไปบ่นไปว่าไม่สะใจ แต่ก็ยังเพลินกับการทำอาหารซะงั้น ลาภปากผมล่ะของชอบทั้งนั้นเลย พี่สะใภ้กับพี่สาวผมก็เลยต้องเป็นลูกมือให้แก พี่ศักดิ์ก็เลยมายืนชมวิวตรงระเบียงกับผมนี่แหละถึงได้มาปากหมาใส่ผมได้ แต่ไม่กล้าเถียงหรอกครับ เดี๋ยวโดนเตะ ลูกถีบพี่ชายผมนี่โหดเอาการนะ ตอนเด็กๆ โดนบ่อยครับ
ผมเห็นไอ้ต้นพาเด็กๆ ขึ้นจากสระ อีกเดี๋ยวคงมากันแล้วมั้งครับ เห็นต้นมันดูแลหลานผมอย่างกับเป็นญาติตัวเองแบบนี้แล้วก็รู้สึกดีเป็นบ้า ผมเห็นภาพซ้อนได้เลยนะว่าถ้าต้นมีลูกให้ผมได้จะเป็นยังไง ยิ่งมองตอนที่มันช่วยอาบน้ำให้หนูรันแล้วเช็ดตัวให้แล้วละก็ ... คิดอีกทีถ้าผมมีลูกกับต้นได้คงวิเศษไปเลยครับ ผมเองก็เคยฝันบ่อยๆ ด้วยซ้ำ ในฝันของผมต้นมันกลายเป็นผู้หญิง ผมยาว ท่าทางเรียบร้อยแตกต่างกับลุคเปรี้ยวๆ ของพี่น้ำลิบลับ สวยเชียวอ่ะ แต่ในความจริงต้นมันก็เป็นผู้ชายเหมือนเดิมนั่นแหละครับ ผมก็เลยได้แต่ฝันเพราะผมเปลี่ยนความจริงไม่ได้
คิดแล้วก็เสียดายครับ แต่ก็เป็นแค่ความเสียดาย ขอแค่มีต้นอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมก็พอใจแล้ว ตั้งแต่ที่เคยจริงจังกับคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผมทั้งหมด อยู่กับต้นแล้วผมสบายสุดละ ต้นมันให้ผมได้ทั้งความสบายกายและสบายใจ ทำงานเหนื่อยๆ กลับมาเห็นหน้ามันก็หายเหนื่อยละ เพราะมันเอาอกเอาใจผมสารพัดไม่เคยขัด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามต้นมันไม่เคยทำให้ผมเคือง ถึงพักหลังจะขี้บ่นไปหน่อยแต่ก็ดูแล้วงุ้งงิ้งน่ารักมากกว่าน่ารำคาญครับ มันทำให้ผมมีกำลังใจสู้งานต่อไปในแต่ละวัน ทุกครั้งที่ผมพยายามปิดยอดผมก็จะท่องไว้ว่าหาตังค์ค่าเทอมให้เมียครับ ผมรู้ดีว่าไอ้ต้นมันอยากเรียนต่อ ถึงจะไม่ต้องเก็บเงินหาค่าทำคลอดลูกแต่ก็ต้องหาตังค์ส่งเมียเรียนแทน
‘เมียผมคนเดียว ผมเลี้ยงได้’ ผมอยากจะพูดแบบนั้นนะ แต่พอต้นมันคืนดีกับพ่อมันแล้วผมก็แอบกลัวเหมือนกัน คนพวกนั้นเขาก็มีสิทธิ์ในการดูแลต้นเหมือนกันกับผม แฟนผมไม่ใช่เด็กไร้ญาติขาดมิตรอีกต่อไป พ่อมันเป็นถึงระดับรองศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ มีพี่สาวเป็นว่าที่คุณหมอ มีปู่เป็นเจ้าของร้านเพชรเชียวนะครับ แถมต้นมันยังเป็นหลายชายคนเล็กอีก ถึงนามสกุลจะไม่ได้ดังมาก ไม่ได้ขึ้นหน้าข่าวไฮโซ แต่ญาติฝ่ายพ่อมันก็มีทั้งฐานะและหน้าตาในสังคม ผมไม่มีอะไรไปสู้คนพวกนั้นได้เลย แต่ต้นมันก็ยังเลือกที่จะอยู่กับผม เคยอยู่ด้วยกันยังไงก็อยู่อย่างนั้น ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่เรียกร้องอะไร ผมรู้สึกโชคดีมากๆ ที่ผมได้รักมัน
ผมได้แต่หวังว่า ต้นมันจะไม่เปลี่ยนใจไปจากผม ผมจะยังเป็นผู้ชายที่มันรักมากที่สุดในโลกอยู่ แต่พูดไปแล้วก็กลัวครับ เมื่อสองปีก่อน โลกของต้นอาจจะเล็กนิดเดียว แต่ว่าตอนนี้โลกของต้นมันกว้างขึ้น ต้นมันเจอกับผู้คนมากมาย มันจะยังมีแต่ผมคนเดียวแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน ผมจะต้องทำยังไงถึงจะขังมันไว้ให้อยู่ในโลกของผมแบบนี้ไปเรื่อยๆ สายสัมพันธ์ที่ปราศจากพันธะแบบนี้มันช่างเปราะบางเหลือเกินครับ ตอนที่ผมคบกับฟ่าง ผมรู้ว่าผมผูกพันธะกับเธอได้ แต่ผมก็ไม่ทำเพราะผมยังไม่พร้อม จนเราเลิกกันในที่สุด แต่ตอนนี้พร้อมไม่พร้อมผมไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าผมจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรั้งตัวต้นให้อยู่กับผมแม้ว่าเราสองคนจะไม่สามารถสร้างพันธะใดๆ มาผูกมัดกันไว้นอกจากความผูกพันเลยก็ตาม ผมรักต้น
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++