Drama Queen & Dump King

     “มึงเป็นเหี้ยอะไรหมาเอก”

 

     พอต้นขอตัวขึ้นไปข้างบนแล้ว ไปป์กับเอกก็ทะเลาะกัน เรื่องวันนี้คงทำให้ต้นไม่สบายใจมากเพราะทุกคนสงสัยเรื่องที่ต้นเป็นเกย์ แล้วยังมีแต่เรื่องน่าปวดหัวทั้งนั้น

 

     “สัด มึงด่าใครหมา เหี้ยไปป์”

 

     “มึงไง เป็นเหี้ยไรวะถึงไปตะคอกใส่ต้นแบบนั้น มึงจะเกลียดอะไรก็เกลียดไป แต่ถ้ามึงไม่สำนึกบุญคุณไอ้ต้นมึงก็สำรอกข้าวเที่ยงที่มึงแดกไปออกมาได้เลย แล้วไหนจะยังชีทไอ้ต้นที่มึงมาขอไปอีกทุกเทอม กูถามมึงหน่อยเหอะ ต้นมันเคยทำอะไรไม่ดีกับมึงมั้ย”

 

     “ไปป์พอเหอะ แยกๆ”

 

     โชคดีที่ป่านยังอยู่เลยพอจะห้ามไปป์ไว้ได้ ผมไม่อยากให้พวกเราทะเลาะกันแบบนี้เลยครับ

 

     “ทนไม่ไหวแล้วนะป่าน ดูที่ไอ้พวกเหี้ยนี่ทำกับต้นดิ ถ้ารู้ว่ามาแล้วต้นต้องเจอกับเรื่องแบบนี้เราไม่ชวนต้นมาหรอก”

 

     “เอ้ย พวกมึงใจเย็นๆ กันดิวะ ตกลงมันเกิดเชี่ยไรขึ้นวะเนี่ย เคลียร์กันเป็นเรื่องๆ ดิ๊ คนกลางอย่างกูไม่สบายใจนะเว้ยเพราะกูเป็นคนชวนพวกมึงมา”

 

     “มึงอยู่เฉยๆ เหอะพัท เรื่องนี้มึงไม่เกี่ยว เฉพาะไอ้เอก ไอ้นน ไอ้โค่ ไอ้มิวเท่านั้นแหละ”

 

     เกิดเรื่องอะไรที่ผมไม่รู้เหรอครับ?

 

     “อ้าว ด่ากูเฉย”

 

     “พี่ว่าแค่เรื่องเงินเอง ทุกคนก็เคลียร์แล้วนี่ ไม่น่ามีปัญหาอะไรอีกนะ ใจเย็นๆ กันหน่อย”

 

     “ผมไม่ได้ด่าพวกมันเรื่องเงินครับ พี่ไปถามพี่โอกับพี่ณตดูดิว่าเมื่อวานไอ้พวกนั้นมันสุมหัวทำอะไรกัน”

 

     มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกันแน่ ระหว่างป่านไปป์แล้วก็พวกนั้น เรื่องของต้นที่ผมไม่รู้ ผมเป็นห่วงต้นจังเลยครับ

 

     “แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นละ พี่ไม่รู้หรอกนะ ถ้าไปป์ไม่พูด”

 

     “ผมพูดไม่ได้หรอกครับพี่”

 

     “ต้นมันเป็นเกย์ แล้วกูเกลียดเกย์ มีปัญหาตรงไหนวะ ทุเรศลูกตาจะตายมัวแต่แอ๊บแมนหลอกชาวบ้าน”

 

     “เราไม่เคยแอ๊บ เพียงแต่เราคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่ต้องป่าวประกาศบอกใครว่าเราเป็นอะไร”

 

     ต้นพูดพร้อมๆ กับเดินลงบันไดมา ต้นหน้าถอดสีแถมยังทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ผมอยากปลอบต้นจังเลยครับ แต่รู้ดีว่าตอนนี้คงไม่ใช่เวลาที่ผมจะให้กำลังใจต้นได้

 

     “ไม่แอ๊บเลยนะมึง ตอนนั้นที่มีคนถามมึงก็ปฏิเสธ แถมมึงยังเอาเมย์บังหน้า ใครจะไปรู้ว่ามึงคิดอะไรกับพวกกู น่าขยะแขยงจะตาย”

 

     “อ๋อ ตกลงที่โกรธเรา เกลียดเราเพราะเราเป็นเกย์หรือเพราะเราสนิทกับเมย์กันแน่เหรอเอก?”

 

     ต้นยิ้มแต่เสียงของต้นนั้นไม่ได้ยิ้มตามหน้าตาเลย น้ำเสียงแบบนี้ของต้นผมพึ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก

 

     “อยากให้เราไม่แอ๊บใช่มั้ย ได้! งั้นเราจะพูดในสิ่งที่เราคิดให้นายฟังก็แล้วกัน! ข้อแรกนะ การที่เราจะชอบผู้ชายหรือผู้หญิงมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเรา เรื่องที่เรามีแฟนแล้วก็ไม่จำเป็นต้องรายงานให้พวกนายรู้ พวกนายไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่เราซักหน่อยนี่ เรื่องอะไรที่แม้แต่แม่เรายังไม่ว่าพวกนายมีสิทธิ์อะไรมาวุ่นวาย กับเมย์หรือแม้แต่เพื่อนคนอื่นๆ เราก็ว่าเราวางตัวดีมาตลอดนะ เราไม่เคยให้ความหวังใครทั้งนั้น เพราะเรามีแฟนอยู่แล้วและเราก็รักแฟนเรามาก”

 

     ต้นไม่เคยพูดแรงๆ กับเพื่อนแบบนี้มาก่อนเลยครับ แต่วันนี้ต้นพูดประชดแบบนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว น้ำเสียงของต้นเต็มไปด้วยอารมณ์ต่างจากยามปกติอย่างเห็นได้ชัด ผมเห็นต้นมองดูเอกด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม วันนี้ต้นแปลกไปจริงๆ

 

     “แล้วก่อนที่จะคิดว่าเราจะสนใจนายน่ะ ช่วยส่องกระจกดูตัวเองหน่อยเถอะ ถามหน่อยคนอย่างนายมีอะไรดีพอให้เรามองเหรอ?”

 

     “ไอ้ต้น!”

 

     “ทำไม? รับความจริงไม่ได้ อยากให้เราเลิกแอ๊บเราก็เลิกแล้วไง อยากให้เราพูดความจริงเราก็พูด แล้วยังจะเอาอะไรกับเราอีก”

 

     ต้นกวาดสายตามองพวกเราทุกคนที่ยืนอึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของต้นครับ

 

     “ใช่ คนที่เรารักเป็นผู้ชาย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าขอแค่เป็นผู้ชายเราก็ได้หมดซักหน่อย ถึงเราจะเป็นเกย์แต่เราก็ไม่ได้ร่าน! แล้วถ้าเราจะเลือกนะ รับรองพวกนายทุกคนที่นี่ไม่มีใครมีชื่อติดลิสท์เราหรอก ไม่ว่าจะหน้าตาหรือฐานะไม่มีใครเทียบกับแม็กซ์เพื่อนเราได้ซักคน! ขนาดคนแบบแม็กซ์เรายังไม่สนแล้วพวกนายล่ะมีอะไรเหนือกว่านั้น เรื่องการเรียนก็ไม่ต้องพูดถึงเราเป็นคนที่เก่งที่สุดในชั้น! ถึงนิสัยของเราจะไม่ได้ดีมากแต่อย่างน้อยๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็ยอมอดทนมาตลอด ถ้าอะไรที่มันไม่เหลืออดจริงๆ เราก็ทนพวกนายมาเสมอๆ  เพราะเราเห็นพวกนายเป็นเพื่อน!”

 

     ต้นพูดประชดพวกเราทั้งๆ ที่น้ำตากำลังไหล ต้นที่เคยเคร่งขรึมและมักจะนิ่งเงียบยิ้มให้พวกเราอยู่เสมอๆ คนนั้นหายไปแล้ว

 

     “แต่แล้วพวกนายก็รังเกียจเราเพราะเรื่องนี้ทั้งๆ ที่เราคบกับแฟนมาตั้งแต่ก่อนจะรู้จักพวกนายเนี่ยเหรอ? ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรนี่ แต่พอรู้เรื่องที่เราเป็นเกย์ พวกนายก็ทำแบบนี้กับเรา ถามตัวเองสิว่าใครกันแน่ที่น่ารังเกียจมากกว่ากัน เป็นเราแน่เหรอที่ทำตัวน่าเกลียด แล้วก็ขอบอกไว้เลยนะว่าพวกนายหายห่วงได้เลย เพราะเราจะไม่มีวันสนใจพวกนายเด็ดขาด เรารำคาญคนเซ้าซี้ เราเกลียดพวกที่ชอบทำให้อึดอัด แต่เกลียดที่สุดคือพวกพูดไม่รู้เรื่องแบบนายนี่แหละ!”

 

     ต้นร้องไห้ใหญ่แล้วครับ พวกเราได้แต่ยืนอึ้ง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ทุกคนแทบไม่กล้ามีใครมองหน้าต้น ยกเว้นแก้ว

 

     “ต้นไปกับแก้วนะ”

 

     แก้วเดินไปหาต้นแล้วก็ดึงแขนต้นไปด้านบน และพอต้นเดินขึ้นไปแล้ว ไปป์ก็พุ่งเข้าไปต่อยเอกโดยไม่มีใครคาดคิด เดือดร้อนพวกเราต้องจับสองคนนั้นแยก

 

     “สัส มึงทำเพื่อนกู ต้นไปทำอะไรให้มึง ไอ้เลวเอ้ย”

 

     “กูทำไรมัน มีแต่มันแหละว่ายืนด่ากูปาวๆ”

 

     พวกเรากระจัดกระจายกันไปเป็นกลุ่มๆ เมย์กับป่านตามขึ้นไปดูต้น ต้นอยู่ในห้องของพวกผู้หญิง พวกนั้นล็อกห้องเงียบครับ ผมก็เลยนั่งอยู่กับไปป์ที่ชั้นบนสุดไม่กล้าตามเข้าไป ส่วนนนกับเอกก็หนีเข้าห้องไปแล้วครับ มีพี่โอตามไปดู ซักพักพี่เบียร์ก็ขึ้นมาตามไปป์ให้ลงไปเคลียร์ข้างล่างครับ

 

     “ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น? ไปป์พร้อมจะเล่าให้พวกเราฟังแล้วรึยัง?”

 

     “ต้นมันก็พูดไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอครับ”

 

     “นั่นก็ส่วนของต้น แต่ไปป์เองก็ผิดไม่ใช่เหรอ นายเอาแต่หาเรื่องเอกแบบนั้นตั้งแต่ก่อนต้นจะลงมา พี่อยากถามเราว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

 

     สมกับเป็นพี่เบียร์ครับ พี่เบียร์เป็นหัวหน้าในกลุ่มพี่ปีสาม เป็นคนคุมพวกเรารับน้อง พี่เบียร์ใจเย็นมากๆ แล้วก็มีวิธีจัดการพวกเราด้วย

 

     “จะเงียบพี่ก็ไม่ว่านะ แต่พี่อยากบอกว่าพวกเราเหลือกันแค่นี้ กว่าจะถึงตอนรับปริญญาก็ไม่รู้จะเหลือกันกี่คน ถ้าพวกเราไม่รักกันไว้ พี่ว่ามีหลายๆ คนนะที่จะไม่รอด เรื่องแบบนี้มันมีค่ามากพอที่ไปป์จะทนมองเพื่อนหายไปเลยเหรอ”

 

     “แล้วทีที่พวกมันไม่สำนึกบุญคุณต้นอ่ะครับ พี่ไม่ถามพวกมันเอาเองอ่ะว่าทำไรไว้”

 

     “พี่รู้คร่าวๆ แล้ว แต่เราเป็นคนที่สนิทกับต้นมากที่สุด แล้วก็เป็นคนก่อเรื่องด้วย พี่อยากฟังจากปากเรา พี่จะเปิดโอกาสให้ทุกคนได้พูด”

 

     เพราะสายตาของพี่เบียร์รึเปล่านะที่ทำให้พวกเราเถียงไม่ออก สายตาที่อบอุ่นบวกกับบุคลิคที่ดูใจดี พวกเราเลยยอมสยบต่อหน้าพี่เบียร์ได้ไม่ยาก ไปป์อึกอักอยู่ครู่นึงก่อนจะเล่า

 

     “เมื่อวาน ผมกับป่านขอกล้องต้นมาแบ็คอัพรูปไว้ แต่ต้นไม่รู้ว่าในนั้นมีภาพที่แฟนมันถ่ายเล่นๆ ไว้อยู่ แล้วก็มีคลิปด้วย ถึงจะไม่เห็นภาพแต่ก็น่าอายพอสมควรครับ แล้วก็ระหว่างนั้นนนมันมาขอกล้องไปแบ็คอัพรูปไว้เหมือนกัน แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันหยิบไปรึเปล่า ผมกับป่านเลยบอกต้น ต้นก็เลยไปถาม นนมันเสือกบอกว่าไม่ได้เก็บรูปไว้ แต่พอลับหลังพวกมันก็แอบไปสุมหัวดูคลิปกัน แล้วไอ้พวกนี้มันก็มาทำรุ่มร่ามกับต้น”

 

     “โห เอาดีเข้าตัวเชียวนะมึง มึงอ่ะตัวดีเลย อ้อนแตะอั๋งต้นมันมากกว่ากูอีก”

 

     “กูไม่ได้ทำเพราะคิดไม่ซื่อกับเพื่อนก็แล้วกัน กูก็เป็นของกูแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ต้นมันก็ไม่เคยว่าไรกู แต่มึงอ่ะโค่ มึงคิดอะไรกับต้นมีเหรอกูจะไม่รู้ ใครวะวิ่งไปเข้าห้องน้ำหลังดูคลิป”

 

     “เฮ้ย กูคนเดียวที่ไหน ไอ้มิวนิคก็ด้วย”

 

     “เอ้ย กูแค่ปวดเยี่ยว”

 

     “หงี่ก็บอกมาเหอะพวกมึง เรื่องธรรมชาติ แต่ที่วิปริตคือมึงคิดแบบนั้นกับต้นได้ไง ต้นเป็นเพื่อนพวกมึงนะ”

 

     “หรือมึงจะบอกว่ามึงไม่ได้คิดอะไรกับต้นเลย คลิปแม่งเอ็กซ์ขนาดนั้นใครๆ ก็ต้องคิดวะ”

 

     “เออกูไม่คิด ถ้ากูเหี้ยเหมือนพวกมึงกูคงทำกับป่านไปแล้ว พวกกูอยู่ด้วยกันสองคนในห้องสองต่อสองนะเว้ย กูไม่เคยคิดไรกับต้นมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ต่อให้กูเห็นมากกว่านี้ต่อให้กูของขึ้นกูก็ไม่คิดจะทำเพื่อนหรอก ต้นมันไม่ได้โง่นะพวกมึง ถึงมันไม่รู้ว่าพวกมึงเห็นคลิปแต่มันก็รู้ว่าพวกมึงเห็นมันเป็นของเล่น ที่ผ่านมาที่พวกมึงเคยนินทามันไว้เรื่องที่มันเป็นเด็กจารย์ต้นมันก็รู้ ทั้งๆ ที่ต้นมันขยันอ่านหนังสือแต่พวกมึงยังเสือกหาว่ามันได้เกรดมาแบบสกปรก กูถามหน่อยเหอะถ้ามันไม่อ่านมาแล้วมันจะติวพวกมึงได้เหรอ มึงเห็นชีทมันแล้วไม่คิดบ้างรึไง ต้นมันรู้หมดแหละ แต่แค่มันไม่พูด ต้นมันไม่อยากมีปัญหากับใครมันเลยไม่พูด มันรู้ทุกเรื่องแหละ แต่มันเงียบไว้”

 

     ท้ายประโยคนั้นไปป์หันมามองผม นี่เขารู้เรื่องที่ผมชอบต้นด้วยเหรอครับเนี่ย

 

     “เอาล่ะๆ พอก่อน ไปป์ พี่ถามไปป์ได้มั้ยว่าทำไมไปป์ถึงปกป้องต้นขนาดนี้”

 

     “ก็ต้นเป็นเพื่อนผม ผมปกป้องเพื่อนมันผิดด้วยเหรอครับ”

 

     “งั้นถ้าพี่ถามว่าทำไมเราถึงรักต้นมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ล่ะ? ต้นเป็นเพื่อนเราก็จริง แต่คนอื่นๆ ก็เพื่อนเราด้วยไม่ใช่เหรอ?”

 

     “ก็... ก็ต้นมันดีกับผมมากๆ แล้วก็นิสัยดีกว่าคนอื่นๆ เยอะนี่ครับ ผมเลยชอบมันเป็นพิเศษ ที่ผมเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ก็เพราะคนที่ผมรักถูกรังแก ไม่เห็นแปลก”

 

     “แล้วการที่เรามาปกป้องเพื่อนแบบนี้เจ้าตัวเขาเห็นด้วยรึเปล่ากับวิธีการของเรา?”

 

     “ผม...”

 

     “ไปป์ลองกลับไปคิดดูนะ ว่าการที่ไปป์ทำแบบนี้จะทำให้เพื่อนเข้าใจต้นมากขึ้นหรือทำให้ยิ่งมีรอยร้าวระหว่างต้นกับเพื่อนคนอื่นๆ มากขึ้น”

 

     ไปป์จนคำพูดไปเลย แต่ผมก็เห็นด้วยกับพี่เบียร์นะ ไปป์ชอบใจร้อนเกินไปแล้วก็ติดนิสัยเด็กๆ อยู่เยอะมาก

 

     “ส่วนคนอื่นๆ พี่คิดว่าเรื่องที่เราจะคิดยังไงกับต้นเป็นสิทธิ์ของพวกเรานะ แต่ถ้าใครคิดว่าจะเล่นๆ กับต้น พี่ว่าคงได้ยินกันชัดแล้ว ต้นมันรักแฟนมันมากกก หึ หึ”

 

     พี่เบียร์เล่นมุขลากเสียงซะจนพวกเราหลุดขำเลยครับ

 

     “ถ้าตัดเรื่องเป็นเกย์ออกไป พวกเราคิดว่าต้นเป็นยังไง”

 

     “ขี้บ่นครับ ปากจัด กัดเจ็บ แล้วก็งก”

 

     พัทแย่งคนอื่นตอบซะแล้ว

 

     “แล้วนิสัยอื่นๆ อ่ะ”

 

     “ก็ดีครับ”

 

     “ต้นมันเป็นคนดีจะตาย ถึงมันจะขี้บ่นไปหน่อยแล้วก็ชอบทำหน้าเบื่อโลกใส่พวกผม แต่มันก็คอยห่วงเทคแคร์พวกผมอยู่เสมอนะ ผมไม่ได้เกลียดต้นเพราะแค่มันเป็นเกย์หรอก”

 

     แม้แต่อัฐกับเป้ยังช่วยกันแสดงความเห็น เห็นแบบนี้แล้วผมก็สบายใจแทนต้นแล้วครับ

 

     “สรุปว่าพวกเราไม่ได้มีใครรังเกียจต้นกันใช่มั้ย?”

 

     “ผมอาจจะคิดเลยเถิดไปบ้าง แต่สาบานว่าผมไม่ได้รังเกียจมันนะครับ ต้นมันก็ดีกับพวกผมจะตาย ผมอาจจะแกล้งต้นหนักมือไปหน่อย ไม่คิดว่ามันจะเสียใจขนาดนี้”

 

     “แล้วคิดบ้างมั้ยว่าต้นเขาอาจจะกลัวเลยไม่กล้าบอกความจริงไง ถ้าต้นเปิดตัวตั้งแต่แรก พวกนายจะมองว่าต้นเป็นเพื่อนผู้ชายคนนึงได้มั้ย?”

 

     พี่ณตที่นั่งเงียบอยู่ตั้งนานพูดขึ้นครับ พวกเราเลยอึ้งๆ กันเล็กน้อย คือ พวกเราพอจะรู้กันตั้งแต่แรกแล้วว่าพี่ณตชอบผู้ชาย เพียงแต่ไม่เคยมีใครได้ยินจากปากพี่เขาตรงๆ แต่ก็รู้เรื่องเพราะรุ่นพี่คนอื่นๆ ไม่มีใครปิดบัง ตอนแรกๆ ก็มีบางคนไม่สนิทใจกับพี่เขา แต่หลังๆ พวกเราก็เลิกระแวงพี่ณต

 

     “อย่างพวกเราเองก็เหอะ ตอนแรกๆ ที่มีคนพูดว่าพี่เป็นอะไร พวกเราบางคนก็ทำท่ากลัวพี่อยู่เลยไม่ใช่เหรอ ตั้งนานกว่าพวกเรากับพี่จะสนิทกัน ถ้าต้นเปิดตัวตั้งแต่แรก พวกนายจะสนิทกับต้นแบบนี้มั้ย? พวกนายจะมองต้นเป็นเพื่อนผู้ชายธรรมดาๆ คนนึงในกลุ่มมั้ย?”

 

     คำพูดของพี่ณตทำให้ผมได้คิด ผมเองก็กลัวครับ แล้วก็ยังไม่แน่ใจด้วย เลยยังไม่กล้าพูดอะไร

 

     “โหย ถึงตอนนี้จะยังไม่ใครรู้ว่าว่าต้นมันเป็นเกย์ผมว่าทุกคนก็ไม่มีใครรู้สึกว่าต้นมันเหมือนผู้ชายหรอก แม่งนิสัยอย่างกับผู้หญิงอ่ะพี่”

 

     พัททะลุกลางป้องขึ้นมาซะแบบนั้น ทำให้คนอื่นๆหลุดขำขึ้นมากันอีกรอบ แม้แต่ผมยังเคยแอบคิดเลยนะครับว่าต้นนี่บางครั้งก็เจ้าระเบียบกว่าแม่ของผมอีก แล้วหลังจากนั้นก็มีคนผลัดกันนินทาต้นอย่างครึกครื้น จนกระทั่งพี่เบียร์พูดสรุป

 

     “ถ้าเข้าใจกันแล้วก็ไปขอโทษเพื่อนซะนะ ป่านนี้ต้นมันนั่งร้องไห้แย่แล้ว เดี๋ยวเย็นนี้ไม่มีคนทำข้าวเย็นให้กินนะพวกนาย สามสาวนั่นก็อยู่ข้างต้นทั้งนั้น ถ้าพวกแม่ครัวปฏิวัติขึ้นมาแล้วจะพากันซวยยกแก๊งค์”

 

     “เออวะ เฮ้ย ไปดูไอ้ต้นมันเหอะ”

 

     “ไม่เอาอ่ะ ส่งไปป์มันไปเป็นทัพหน้าดิมันสนิทกับต้น กูกลัวไปแล้วต้นมันยังเมนส์มาอยู่ แม่งเวลาวีนแตกโคตรน่ากลัวอ่ะ”

 

     มิวนิคที่ห่วงเรื่องกินพูดขึ้น  แต่โค่กลับชะงัก ผมก็พอเข้าใจนะครับ เพราะว่ามิวนิคถึงจะแกล้งต้นแต่ใจจริงก็ไม่ได้คิดอะไร คงเข้าหน้าต้นได้ง่ายกว่าโค่ที่คิดจริงจัง ผมเองก็ไม่ชอบนิสัยแบบนั้นของโค่เหมือนกัน

 

     “พวกมึงพึ่งรู้กันรึไง อย่าแหยมต้นมันเด็ดขาด เวลามันโมโหน่ากลัวมากๆ กูขอบอก”

 

     “เออ ตอนนี้พวกกูรู้ละ มึงอ่ะ ไปง้อไอ้ต้นมันเลย”

 

     แล้วพวกเราก็ส่งไปป์ไปเป็นทัพหน้า ไปป์เดินขึ้นไปเคาะห้องนอนของพวกผู้หญิง ป่านมาเปิดให้ไปป์เข้าไป ไปป์เข้าไปอยู่ครู่หนึ่งก็ออกมาบอกพวกเราให้เข้าไป

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++