Drama Queen & Dump King

     “พวกมึงจะแอบฟังกันอีกนานป่ะ?”

 

     “พวกกูไม่ได้แอบ มึงแหละมานั่งคุยกันตรงนี้เองทำไมวะถ้าไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน”

 

     เถียงกลับทันทีนะเชี่ยมิว

 

     “มึงได้ยินตั้งแต่ตอนไหน?”

 

     “ตอนที่มึงถามต้นว่าแฟนมันชอบผู้หญิง”

 

     “เออ แล้วไป”

 

     “ทำไมวะ มีความลับไรอีกรึไง?”

 

     “ถ้าต้นไม่ให้บอก กูก็ไม่พูด”

 

     “สัส รู้อยู่คนเดียวเลยนะมึง เล่ามามั่งดิวะ”

 

     มิวนิคมันมาเสือกผ่านทางผม แต่จะให้ผมพูดไรล่ะ นั่งกันครบแก๊งค์เลย ทั้งไอ้มิว ไอ้เป้ ไอ้นัน ผมว่าเชี่ยมิวแม่งต้องกระจายข่าวเรื่องที่ต้นชอบผู้ชายแล้วแน่ๆ ไอ้สองคนนั้นเลยดูไม่แตกตื่นเท่าไหร่ที่ได้ยินเรื่องที่ผมคุยกับต้น

 

     “มึงแหละ เสือกปากมาก บอกไอ้สองตัวนี่แล้วใช่มั้ย”

 

     “ไรอีกวะ ถึงไงไอ้สองตัวนี้มันก็เดาได้อยู่ดี เมื่อคืนพี่ณตก็พูดแล้วว่าต้นเป็นเกย์ กูบอกไม่บอกก็ไม่ต่างกันหรอก”

 

     ปัดสวะเชียวนะมึง

 

     “ไม่ใช่เพราะมึงเหรอที่เสือกหลุดปากคนแรกอ่ะ ระวังไว้เหอะมึง ต้นรู้ขึ้นมา ชิบหายแน่”

 

     “ไรวะ เอาตัวรอดอ่ะ ทีมึงอ่ะ ยังถามต้นมันได้เลย ไม่เห็นต้นมันจะโกรธ”

 

     “ก็กูกับมึงมันต่างกันไง แล้วอย่าคิดนะว่ากูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไร ต้นไม่ใช่คนที่มึงจะเล่นด้วยได้นะกูเตือนไว้ก่อน ไปบอกไอ้หื่นโค่ด้วยว่าเก็บเคมันไว้ให้ดี มาทำไรเพื่อนกู กูเอาตายแน่”

 

     “ไรว้า ทำหวงนะมึง มึงเองก็เนียนพอกันแหละ”

 

     “เพราะกูบริสุทธิ์ใจไม่คิดเชี่ยเหมือนมึงไง ต้นก็เลยไม่ได้ปฏิเสธกู พวกมึงดูให้ดีๆ แล้วกัน”

 

     ท้าทายมันไปงั้น เคืองอ่ะ แม่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งปี พอรู้ว่าต้นไม่ปกติก็เห็นต้นเป็นของเล่นกันซะงั้น มันน่าโมโหแทนต้นที่มีเพื่อนเชี่ยๆ แบบนี้

 

     พอต้นเดินกลับออกมาก็ต้องแปลกใจเพราะที่นั่งตัวเองโดนยึดไปแล้ว ต้นเลยมานั่งข้างผมแทน เข้าแผนผม ผมกระแซะเอาไหล่ไปสะกิดต้นเบาๆ แล้วก็อ้อน

 

     “ต้น ข้าวติดคออ่ะ ขอน้ำหน่อยดิ เอาเป๊ปซี่ใส่น้ำแข็งด้วยนะ”

 

     ต้นมองหน้าผมเซ็งๆ แล้วก็เริ่มบ่นตามปกติ แต่ผมอ่ะไม่ได้ฟังหรอก หันไปยักคิ้วท้าทายสัสมิวอยู่

 

     “แล้วทำไมไม่เดินไปหยิบอ่ะ ใช้คนอื่นนะไปป์”

 

     “ก็เดี๋ยวมีหมามาแย่งข้าวเราอ่ะ เลยต้องเฝ้าไว้”

 

     “สัส ว่ากู ต้นมึงอ่ะสองมาตราฐานว่ะ ทำให้ไปป์คนเดียวได้ไงวะ”

 

     นั่นไง ฮ่าๆ มึงพลาดแล้วมิวนิค

 

     “เราจำได้ว่านายเป็นคนแรกที่พุ่งมาหยิบปาท๋องโก๋กับน้ำเต้าหูไปนะมิวนิค แถมยังกินส่วนของคนอื่นไปด้วย”

 

     “แต่งั้นก็เหอะ มึงทำข้าวผัดให้ไปป์คนเดียวอ่ะ ไม่ยุติธรรมว่ะ เงินส่วนกลางนะว้อย”

 

     “ก็ไปป์เขาตื่นมาแล้วไม่มีไรกิน เราก็แค่เอาของเหลือเมื่อวานมาทำ”

 

     อึ้งไปเลยสิมึง อย่าแตะต้องเรื่องเงินกับต้นมันเชียว มึงพลาดละไอ้ยักษ์ แถมตอนนี้ผมเลื่อนขั้นในใจต้นแล้วด้วย ต้นเลยปกป้องผมเต็มที่ ฮ่าๆ

 

     “ก็... กูก็หิวไง กูกำลังโต ต้องกินเยอะๆ เมื่อเช้ามึงก็บ่นจนกูกินไม่อิ่ม พอมาเห็นไปป์มันจัดเต็ม กูก็หิวดิ”

 

     “อิจฉาว่างั้น? จะกินมั้ย ยังเหลืออีกนิดหน่อย”

 

     “เหลือ? จริงดิ?”

 

     “อืม แต่ไม่มาก จะเอามั้ย?”

 

     “เอาๆ กูเอาไข่ดาวแบบไปป์ด้วยได้ป่าว”

 

     ต้นหันมามองมิวนิคแบบเหยียดๆ นิดหน่อยก่อนจะเดินไปหยิบจานข้าวผัดมาให้มิวนิคแล้วก็ไม่ลืมหยิบน้ำติดมือมาให้ผมด้วย ผมหันไปท้าทายมัน

 

     “กูบอกแล้ว ต้นมันโอ๋กู”

 

     เห็นมิวนิคมองผมด้วยสายตาอิจฉาแล้วสะใจเป็นบ้าเลย ไอ้พวกนี้มันต้องเจอแบบนี้ซะมั่ง คิดไม่ดีกับต้นเหรอ ผมไม่ยอมหรอก ผมน่ะรักต้นเหมือนเป็นพี่แท้ๆ ของผมเลยนะ

 

     เมื่อก่อนผมมีพี่สาวที่รู้จักกันอยู่บ้านหลังข้างๆ เราสนิทกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ เพราะเวลาที่พ่อแม่ผมไม่อยู่ไปทำงาน ผมก็จะไปนั่งเล่นบ้านพี่ตา พี่ตาคอยสอนการบ้านแล้วบางครั้งก็ยังทำของอร่อยๆ ให้ผมทานด้วย แต่พอช่วงที่ผมอยู่ ป. 6 พี่ตาก็เข้ามหาลัยเลยไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเหมือนเดิม แถมพี่ตาถูกผู้ชายเลวๆ หลอกจนเสียคนแล้วก็คิดสั้น พี่ตาจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ พ่อกับแม่ของพี่ตาทนรับความเสียใจไม่ไหว จากเดิมที่ต่างคนต่างก็เอาแต่ทำงานไม่มีเวลาให้กันอยู่แล้วก็เลยเลิกกันไปในที่สุด ต่างคนต่างโทษกันเองว่าเป็นเพราะอีกฝ่ายไม่ดูแลพี่ตาให้ดี พี่ตาถึงได้โดนคนชั่วๆ หลอก

 

     ตั้งแต่ตอนนั้น ผมคิดว่าผมโชคดี ถึงพ่อกับแม่ผมจะทำงานหนักแต่พวกเขาก็รักผม นอกจากนี้ผมยังโชคดีที่มีพี่ตา แต่แล้วพี่ตาของผมก็ไม่อยู่บนโลกนี้อีกต่อไป จนกระทั่งผมได้เจอต้น ผมอาจจะคิดไปเองทั้งๆ ที่ต้นเป็นผู้ชาย แต่ผมกลับรู้สึกว่า ต้นคล้ายกับพี่ตาในความทรงจำของผมมาก หรือคงเพราะแว่นกรอบสีดำสนิทเรียบๆ อันนั้น แต่แม้ต้นจะเปลี่ยนแบบแว่นไปแล้วก็ตาม ผมก็ยังคิดว่าต้นเหมือนพี่สาวคนนึงของผมอยู่ดี

 

     ต้นเป็นคนเดียวที่ยอมให้ผมอ้อน ถึงจะชอบเบ้หน้าใส่ผมแต่สุดท้ายต้นก็ยอมผมตลอด แม้แต่กับสามสาว ผมยังไม่กล้าอ้อนมากเท่าที่ผมทำกับต้น ผมกลัวโดนคนอื่นด่าว่าม่อ แล้วมันก็ไม่ดีด้วยถ้าผมจะไปทำแบบนั้นกับผู้หญิง รู้ตัวอีกทีผมก็โดนเมย์ข่ม เป็นลูกไล่ยัยป่าน ถึงแก้วจะดีกับผมแต่จะให้ผมไปอ้อนคนเรียบร้อยแบบแก้วมันก็เกรงใจ เพราะแก้วแอบชอบโอมอยู่ ต้นก็เลยเป็นคนในกลุ่มที่ผมอ้อนได้อย่างสบายใจมากที่สุด เพราะยังไงก็เป็นผู้ชายเหมือนๆ กัน แล้วผมก็รู้สึกได้ด้วยว่าต้นชอบให้ผมอ้อน

 

     ผมแอบยึดเอาต้นเป็นพี่สาวของผมมาตั้งแต่นั้น แต่เรื่องนี้ผมไม่กล้าบอกใครหรอกนะ กลัวโดนคนอื่นล้อว่าเป็นซิสค่อน แถมต้นยังเป็นผู้ชายอีก ผมกลัวมันโกรธเอา แต่ไปๆ มาๆ ตอนนี้ผมว่าบางที ต้นมันอาจจะเป็นประเภทคุณแม่มากกว่าพี่สาวซะแล้วสิ เพราะมันขี้บ่นสุดๆ ไปเลย

 

     แต่ไงก็ตาม ผมไม่ยอมให้ไอพวกเหลือบไรพวกนี้คิดอกุศลกับพี่สาวผมหรอก โดยเฉพาะแมงหื่นขอแค่มีรูกูเอาหมดแบบไอ้โค่ ฝันไปเหอะพวกมึง!

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++