Drama Queen & Dump King

     วันนี้พวกผมมีสอบครับ พอสอบเสร็จพวกเราเลยไปกินข้าวกลางวันด้วยกันเป็นกลุ่ม เพราะเรื่องผิดใจกันคราวก่อนถึงต้นจะทำตัวปกติแต่เมย์ก็ยังไม่พอใจเพราะต้นไม่ได้ขอโทษเมย์ และผมก็คิดว่าต้นคงไม่มีวันไปขอโทษหรือง้อเมย์หรอกครับ สภาพของพวกเราหกคนตอนนี้เลยเหมือนสงครามเย็นหน่อยๆ ถึงจะไปไหนมาไหนหรือนั่งติวอยู่ด้วยกันแต่บรรยากาศก็อึมครึมมากๆ

 

     ยิ่งพักหลังนอกจากที่ต้นจะไปขลุกที่ห้องชมรมแล้ว ต้นมักจะมีคนมารับไปบ่อยๆ คนที่มาหาต้นก็คือผู้ชายคนนั้น บางวันเขาก็มารอต้นตั้งแต่เที่ยง ต้นไปกับเขาบ่อยมากจนพักนี้ไม่ค่อยกลับบ้านกับผมเลย แต่วันนี้มีแลปรวมพอเสร็จแล้วพวกเราเลยมานั่งทานข้าวกลางวันด้วยกัน

 

     ผู้คนในโรงอาหารพลุกพล่านเพราะเป็นช่วงเที่ยงวันพอดี โชคดีที่เราหาโต๊ะได้พอกับจำนวนคน เป็นโต๊ะแถวนอกสุดติดกับฝั่งร้านขายอาหาร ต้นนั่งอยู่ฝั่งนอกตรงข้ามกับผม ข้างๆ ไปป์กับแก้ว ส่วนข้างๆ ผมก็เป็นป่านกับเมย์ พวกเราผลัดกันเฝ้าโต๊ะแล้วเดินไปซื้ออาหาร โดยมีผมนั่งเฝ้าโต๊ะกับต้น แต่ต้นฝากไปป์ไปสั่งข้าวมันไก่เหมือนกันก็เลยไม่ต้องลุกไปซื้ออาหารอีก ป่านเดินถือจานข้าวกลับมาแล้วแต่เมย์กับแก้วยังไม่มา ผมคิดว่าผมคงลุกออกไปซื้อข้าวกลางวันได้แล้วเพราะมีต้นกับไปป์อยู่ที่โต๊ะเฝ้าของให้ทุกคน พวกเราคงนั่งทานข้าวกันตามปกติถ้าไม่เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นเสียก่อน

 

     ตอนที่ต้นกำลังคุยกับไปป์เรื่องน้ำจิ้มข้าวมันไก่ แล้วผมก็ถามต้นว่าจะเอาน้ำอะไรมั้ย ผมจะซื้อมาให้ ต้นเงยหน้ามาบอกผมว่าขอน้ำเปล่าไม่แช่เย็น ส่วนไปป์กำลังเถียงว่าต้นเรื่องมากเพราะไปป์ซื้อน้ำอัดลมกับน้ำแข็งมาให้ต้นแล้ว ทุกๆ อย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก มีผู้หญิงคนนึงเธอเดินถือชามก๋วยเตี๋ยวผ่านมาข้างหลังต้น แล้วก็มีผู้ชายอีกคนเดินมาชนข้อศอกเธอ น้ำก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ ก็เลยกระฉอกออกมา เธอสะดุ้ง แล้วก็ปล่อยชามก๋วยเตี๋ยวร่วงลงกลางหลังต้น

 

     “โอ๊ย!”

 

      ต้นสะดุ้งแล้วก็ร้องออกมา เสื้อแขนยาวสีขาวของต้นเปื้อนสีชมพูของซอสเย็นตาโฟเต็มไปหมด ผมได้แต่ตกใจทำอะไรไม่ถูก แต่ไปป์ไวว่าผม ไปป์คว้าแก้วที่มีน้ำแข็งราดลงไปบนหลังต้น

 

     “โอ้ย ร้อน”

 

     ต้นร้องดังมากจนคนในโรงอาหารตกใจ ป่านรีบวิ่งมาหาต้น ส่วนพี่ผู้หญิงคนนั้นก็รีบขอโทษต้นใหญ่เลยครับ เธอพยายามส่งทิชชู่ให้พวกเรา

 

     “ช่วยด้วย แสบ!”

 

     ต้นร้องลั่นแถมยังดิ้นใหญ่เลยครับ

 

     “พี่ๆ ขอน้ำหน่อยครับ”

 

     ไปป์หันไปขอน้ำจากคนข้างๆ ป่านก็เลยช่วยด้วย เธอเอาน้ำเปล่าเย็นๆ ที่มีคนส่งให้ราดหลังต้น ผมเองก็พยายามช่วยหาน้ำแข็งมาให้ไปป์

 

     “เฮ้ยต้น ถอดเสื้อออกมาก่อน โดนถึงกางเกงป่าว?”

 

     ไปป์บอกให้ต้นรีบถอดเสื้อออก พวกเราช่วยต้นถอดเสื้อ ตอนนี้สีหน้าต้นดูแย่มากๆ พอต้นถอดเสื้อออกมา หลังของต้นแดงมากๆ ไปป์พยายามเอาทิชชู่ซับน้ำเย็นเช็ดหลังให้ต้น ตอนนี้ต้นร้องไห้แล้วผมเห็นต้นน้ำตาไหลแล้วก็เริ่มครางออกมาเบาๆ

 

     “เฮ้ยแก เบาๆ อย่าทำแรงต้นมันเจ็บนะไปป์”

 

     เมย์กับแก้วกลับมาพอดีครับ

 

     “เกิดไรขึ้นอ่ะ?”

 

     “ต้นมันโดนน้ำก๋วยเตี๋ยวลวก”

 

     พอเมย์กับแก้วเห็นแผ่นหลังที่กลายเป็นสีแดงของต้นก็พากันหน้าถอดสี

 

     “อาการไม่ดีแบบนี้พาต้นไปหาหมอดีกว่ามั้ง”

 

     “แล้วจะไปทั้งแบบนี้เหรอ?”

 

     “เฮ้ย เราพาต้นไปหาหมอก่อนนะ พวกเธอเก็บของแล้วตามมาละกัน ฝากบอกอาจารย์ว่าเราลาคาบบ่ายด้วย”

 

     ไปป์พาต้นไปหาหมอครับ ส่วนผมก็วิ่งไปขอยืมเสื้อจากรุ่นพี่ในคณะ ผมจำได้ว่าในคณะมีรุ่นพี่บางคนที่ชอบเอาเสื้อผ้ามาทิ้งไว้ในห้องภาค โชคดีที่โรงอาหารนี้ใกล้กับตึกภาคพอสมควร พอผมได้เสื้อแล้วก็รีบไปหาต้นกับไปป์ ผมไปถึงตอนที่ต้นทำแผลเกือบเสร็จแล้ว โชคดีที่ต้นไม่เป็นอะไรมาก หมอบอกว่าเพราะไปป์ปฐมพยาบาลได้ทัน หมอทายาให้ต้นแล้วกำชับให้ต้นทายาที่แผลทุกวัน

 

     พอทำแผลเสร็จพวกเราประคองต้นไปเข้าห้องน้ำ กางเกงของต้นเลอะนิดหน่อยแต่ไม่มากโชคดีที่ผ้าหนา แต่เสื้อตัวที่ต้นใส่อยู่สภาพแย่มาก ผมก็เลยอาสาซักน้ำเปล่าให้ต้นก่อน ส่วนไปป์ช่วยต้นใส่เสื้อตัวใหม่เพราะต้นเจ็บหลังมากๆ ผมเห็นต้นขยับแขนด้วยความลำบาก สีหน้าของต้นดูเจ็บปวดมาก ผมช่วยอะไรต้นไม่ได้เลย ผมของต้นเปื้อนนิดหน่อย ผมก็เลยช่วยไปป์ใช้ผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำล้างด้านหลังให้ต้น

 

     ต้นดูค่อนข้างโอเคแล้วถึงจะยังดูเจ็บแผลโดนลวกตรงหลังอยู่ แต่ก็ดูมีสติและไม่ตกใจมากเท่าเมื่อกี้

 

     เมื่อกี้ตอนที่ต้นโดนลวก ผมตกใจจริงๆ นะครับ ต้นร้องดังมากๆ และดูทุรนทุราย ผมไม่เคยเห็นต้นเป็นแบบนั้นเลย ตอนที่ต้นกำลังก้มตัวไปล้างหน้าอยู่เหนืออ่างล้างมือ ระหว่างนั้นเอง ไปป์ก็พูดขึ้นมา

 

     “ต้น นายสักด้วยเหรอ ตรงหลังอ่ะ”

 

     ผมเห็นต้นหันมามองหน้าไปป์ แต่เพราะต้นพึ่งร้องไห้มาเมื่อกี้หรือเปล่าไม่รู้ ผมเลยรู้สึกว่าเหมือนเห็นต้นตาแดงๆ แต่แววตาของต้นไม่ได้ดูเศร้าหรือเสียใจแบบคนร้องไห้หรอกนะครับ มันดูลึกลับมากกว่า

 

     “เห็นด้วยเหรอ เราไม่ได้สักตรงกลางหลังซักหน่อย”

 

     อันที่จริงผมก็เห็นครับ แต่ผมไม่กล้าถาม ผมไม่กล้าถามว่าตัว C กับตัว T ในรูปหัวใจหมายความว่าอะไร ผมเห็นรอยสักของต้นชัดมากๆ ตอนที่ช่วยเช็ดกางเกงข้างหลังให้ต้นเมื่อกี้

 

     “อื้อ ไม่อยากจะเชื่อเลยนายสักกับเขาด้วย ลายไรอ่ะขอดูหน่อยได้มั้ย”

 

     “จะดูทำไม?”

 

     “ก็มันแปลกดี อยากรู้ว่าลายอะไร นายไม่กลัวเจ็บเหรอ”

 

     ต้นมองหน้าไปป์อยู่พักนึงแล้วก็ปลดกระดุมกางเกงเลื่อนซิบออก หันหลังให้ไปป์

 

     “จะดูก็ตามใจ แต่มันอยู่ต่ำนะ นายกล้าดูเหรอ?”

 

     “เออกล้า”

 

     ไปป์พูดพร้อมกับดึงกางเกงของต้นลงอีกนิดหน่อย ทำให้เนินสะโพกของต้นปรากฏสู่สายตาของพวกเรา ผิวของต้นขาวมากจริงๆ ผมอดรู้สึกแปลกๆ ในใจไม่ได้ แต่ไปป์กลับไม่มีอาการประหลาดเหมือนผม

 

     “ลายธรรมดาๆ นั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก”

 

     “ไม่เห็นอ่ะ”

 

     ไปป์พูดพร้อมๆ กับที่ใช้มือดึงขอบกางเกงในของต้นให้ต่ำลงไปอีก ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงจนทนไม่ไหวแล้วครับ

 

     “ไปป์ นั่นมันกางเกงในเรา”

 

     “ก็มองไม่เห็นอ่ะ โห สวยว่ะ”

 

     รอยสักของต้นเป็นรูปหัวใจที่มีปีกอยู่ข้างๆ ครับ ข้างในหัวใจมีตัวอักษรสองตัวสลักไว้ ตลอดเวลาผมได้แต่ยืนถือเสื้อตัวเก่าของต้นไว้ ไม่กล้าพูดอะไร แค่มองบั้นท้ายของต้นอยู่ห่างๆ แบบนี้ผมก็เขินมากแล้ว

 

     “C T เฮ้ย หมายถึงอ่ะไรอ่ะต้น มีหัวใจล้อมรอบด้วย?”

 

     ไปป์ปล่อยมือจากกางเกงของต้นแล้วหันมาถามคำถามต้นแทน เป็นคำถามที่ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ผมไม่กล้าถามออกมา

 

     ต้นไม่ยอมตอบอะไรอีกตามเคยครับ เอาแต่มองหน้าพวกเราแล้วก็ยิ้ม ไม่ยอมตอบคำถาม

 

     “หัวใจล้อมรอบ C T เฮ้ย! นายมีแฟนแล้วใช่มั้ยต้น?”

 

     ไปป์ถามแทงใจดำขึ้นอีกแล้ว ผมคิดว่าต้นคงจะไม่ยอมพูดอะไรอีก แต่ว่าในครั้งนี้ต้นกลับเอานิ้วชี้แตะที่ปากแล้วทำท่าบอกให้พวกเราเงียบๆ ไว้

 

     “เอ้ย ใช่แน่ๆ ใช่มั้ยๆ บอกเรามาซะดีๆ”

 

     ไปป์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงร่าเริง อารามดีใจที่รู้ความลับของต้นไปป์ก็เลยเผลอเอาแขนไปพาดคอต้น

 

     “โอ๊ย เราเจ็บแผลนะไปป์”

 

     “อ๊ะขอโทษๆ เราลืมไป”

 

     ถึงต้นจะพูดแบบนั้น แต่ต้นก็ยิ้มให้ไปป์ ต้นไม่เคยโกรธอะไรไปป์เลย ถ้าไปป์ถาม ต่อให้ต้นไม่ยอมตอบคำถาม แต่ก็ไม่เคยทำท่ารำคาญ ผมมองดูพวกเขาสองคนที่ยิ้มแบบนั้นแล้วก็อิจฉาขึ้นมานิดหน่อย ทั้งๆ ที่ผมอยู่กับต้นมากกว่า แต่ต้นเปิดใจให้ไปป์มากกว่าผม คงเพราะไปป์คล้ายกับผู้ชายคนนั้น คนที่ชื่ออาร์มที่ต้นชอบไปนั่งคุยด้วยบ่อยๆ

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++