Drama Queen & Dump King

     พอพวกเรารวมตัวกันที่ล็อบบี้ครบ พวกเราก็ออกไปหามื้อค่ำทานกันครับ เหลือเชื่อเลย น้องรันไปเล่นน้ำมาอีกรอบแล้วในตอนที่ผมยังหลับอยู่ เด็กๆ นี่ดีจังเลยนะครับ แต่ดูเหมือนเตอร์จะไม่ได้ลงสระด้วย พี่นันเล่าให้ผมฟังว่าเตอร์เขินแหม่มฝรั่งที่นุ่งบิกินนี่อยู่ริมสระครับ

 

     หลังจากพวกเราทานกันเสร็จก็ไปเที่ยวรอบดึกกันนิดหน่อย มาถึงพัทยาทั้งทีก็ต้องไปดูโชว์กัน พี่ชัชจองโชว์ไว้แล้ว แม่พี่ชัชดูจะถูกใจครับ เห็นแกชอบอกชอบใจไปถ่ายรูปกับนักแสดงใหญ่เลย แต่น้องรันดูง่วงๆ คงจะเพราะเล่นซนมาทั้งวัน ร้องงอแงจะหาพ่อ พี่ชัชเลยถูกพี่นันสั่งให้โอ๋หลานแทนเพราะตัวเองต้องไปถ่ายรูปให้แม่อยู่ สองแม่ลูกทิ้งหลานซะแล้วครับ

 

     ผมดูพี่ชัชรับมือกับน้องรันแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ พี่ชัชนี่รักเด็กจริงๆ เลยครับ โอ๋น้องรันใหญ่เลย ภาพของพี่ชัชที่อุ้มน้องรันราวกับพ่อลิงกระเตงลูกลิงทำให้ผมรู้สึกเจ็บแปลบในใจ ผมมีลูกกับพี่ชัชไม่ได้

 

     “พี่ต้นไม่ได้ถ่ายรูปเหรอ”

 

     “ไม่เอาอ่ะ คนเยอะจะตาย”

 

     “ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยน้า”

 

     “ทำไมไม่ไปเองล่ะ โตแล้วนะเตอร์”

 

     “ผมอาย ผมอยากได้รูปพี่คนนั้น แต่ไม่กล้าไปคนเดียว”

 

     ผมมองไปทางที่เตอร์ชี้ให้ผมดู อืม หลานผม หื่นตั้งแต่เด็กเชียวครับ แล้วผมก็ถูกเตอร์ลากไปถ่ายรูปกับนักแสดงจนได้ พอเสร็จพวกเราก็ตรงออกจากที่นั่นกลับโรงแรมพักผ่อนเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน พวกเราเอารถกระบะมาคันเดียวครับ ผมกับพี่ชัชและเตอร์เลยนั่งกระบะหลังกัน

 

     ผมชักชินกับทัวร์ลุยๆ แบบนี้แล้วละครับ ปีที่ผ่านมาช่วงปีใหม่บ้านพี่ชัชลากผมไปขึ้นดอยมา แม่แกอยากพาผมไปดูแม่คะนิ้ง เห็นแม่พี่ชัชแก่อายุเยอะแบบนั้นแต่แกยังแข็งแรงสุดๆ แล้วก็ชอบเที่ยวมากๆ ยิ่งพอแกเห็นผมไม่ค่อยมีปากมีเสียงแกยิ่งถูกใจเพราะรู้ว่าอย่างไรเสียผมก็ต้องบอกพี่ชัชให้เอาใจแก สองปีที่ผ่านมาผมก็เลยได้ไปเที่ยวกับบ้านพี่ชัชเยอะมาก สนิทกับเตอร์สุดๆ เลยแหละครับ ถึงเตอร์กับไปป์จะขี้อ้อนคล้ายๆ กัน แต่ผมว่าเตอร์กะล่อนกว่าครับ ได้เชื้ออามาเต็มๆ

 

     ระหว่างทางกลับโรงแรม พี่ๆ เข้าแวะร้านสะดวกซื้อให้เตอร์ เจ้าตัวร่ำๆ จะตุนขนมไว้ทานอีก เพราะของที่ซื้อมาทานไปหมดแล้ว อื้อหืม เตอร์กินจุจังเลยครับ แล้วผมกับพี่ชัชจะเลี้ยงเตอร์ไหวมั้ยเนี่ย? ผมลงไปซื้อของเป็นเพื่อนเตอร์ คนอื่นๆ รออยู่ในรถ แต่พี่ชัชกลับกระโดดตามผมลงมาด้วย

 

     “ต้น พี่ไม่ได้ติดถุงมาว่ะ ลากเตอร์ไปซื้อขนมนานๆ เลยนะ”

 

     พี่ชัชเอียงมากระซิบกับผมแบบนั้น เล่นเอาผมร้อนไปทั้งหน้า เขินนะครับมาบอกอะไรกันตอนนี้ แล้วพี่ชัชก็เดินไปหยิบของที่ตัวเองต้องการตรงหน้าเคาท์เตอร์ ผมหวังว่าพี่ชัชคงจะจ่ายเงินให้เสร็จก่อนที่เตอร์จะหอบขนมไปฝากจ่ายนะครับ แต่แถวยาวจัง ลูกค้าในร้านค่อนข้างเยอะทั้งคนไทยและชาวต่างชาติครับ จนกระทั่งเตอร์หอบขนมไปยืนข้างๆ พี่ชัชนั่นแหละ ผมถึงได้เห็น “เอ็กซ์ไซตา” ที่พี่ชัชจะซื้อ ผมตายแน่!

 

     “เอาอันนี้ดีกว่าครับ”

 

     ผมหยิบอีกอันที่เป็นแบบผิวเรียบให้

 

     “สตรอเบอร์รี่ ชอบแบบนี้เหรอต้น?”

 

     ผมไม่ได้ชอบแบบนี้ซะหน่อย! แต่ในร้านนี้มันเหลือแต่แบบนี้ต่างหากละครับ อะไรจะขายดีขนาดนั้น เหลือแต่สองแบบนี้ ผมก็เลยจำใจหยิบอันที่มันปลอดภัยกับผมมากที่สุดน่ะสิ

 

     “ผมชอบอะไรก็ได้ครับที่มันเรียบๆ”

 

     ผมตอบพี่ชัชไปแบบนั้นแต่พี่ชัชกลับเบ้หน้าแล้วปฏิเสธ

 

     “ไม่เอาอ่ะ ยี่ห้อนั้นพี่ใส่แล้วคับว่ะ”

 

     “อย่ามาแหลครับพี่ชัช ต่างกันแค่มิลเดียวมันไม่ต่างกันมากนักหรอก”

 

     “ต้นไม่เคยใช้ต้นไม่รู้หรอก”

 

     “อะแฮ่ม ผมไม่ว่าไรหรอกนะคร้าบถ้าอาชัชกับพี่ต้นจะเถียงกัน แต่พนักงานเค้ารอคิดเงินอยู่นะคร้าบ ถึงคิวแล้วจะจ่ายพร้อมกันเลยมั้ยครับ?”

 

     เสียงของเตอร์ที่เตือนขึ้นทำให้ผมรู้สึกตัว ให้ตายสิ! พนักงานคิดเงินมองผมแล้วหัวเราะด้วย เพราะพี่ชัชแท้ๆ เลย ต่อหน้าหลายตัวเองแท้ๆ ไม่รู้จักอายบ้างเลย

 

     “เอาสองอันนี้ด้วยครับ”

 

     พี่ชัชหยิบทั้งสองกล่องส่งไปคิดเงินรวมกับขนมของเตอร์ ส่วนผมด้วยความอายก็เลยลากตัวเตอร์เดินออกมารอที่ด้านนอกร้าน

 

     “เอ้า ไม่รออาชัชเหรอพี่ต้น”

 

     ผมไม่ตอบอะไรนอกจากลากเตอร์เดินตามผมมาเงียบๆ จะอยู่ให้อับอายขายหน้าต่อรึยังไงครับ! ผู้ชายสองคนซื้อถุงยางอนามัย โอ๊ย! ผมเขินจนอยากจะมุดดินหนี แต่ติดที่พี่ชัชยังจ่ายเงินไม่เสร็จนี่ล่ะ พวกเราก็เลยต้องยืนรอพี่ชัชอยู่หน้าร้านครับ

 

     “คืนนี้โดนอาชัชจัดหนักแน่พี่ต้น ฮ่าๆ”

 

     “ทะลึ่งแล้วเตอร์ เป็นเด็กเป็นเล็ก”

 

     “เด็กอะหยัง ผมอ่อนกว่าพี่ต้นแค่ห้าปีเลาะ แถมผมยังสูงกว่าแหม”

 

     ทำมายืดตัวข่มผม ทะเล้นทั้งอาทั้งหลาน ผมเลยต่อยไปเบาๆ ที่อกนั่น เตอร์ทำโอดโอยใหญ่เชียว

 

     “อ่ะแนๆ ทำมาตีเปิ้น เขินก๊ะ?”

 

     “อย่ามาล้อพี่นะ”

 

     แต่ในระหว่างที่เรากำลังคุยเล่นกันอยู่ก็มีฝรั่งคนนึงเดินเข้ามาหาผมกับเตอร์

 

     “ทาวราย”

 

     “Excuse me What did you say.”

 

     “How much?”

 

     เขาถามพร้อมกับใช้สายตาน่ารังเกียจมองมาที่ผม ทุเรศจริงๆ เลยครับ ผมไม่ใช่พวกอย่างว่านะ!

 

     “Sorry, you’ve got the wrong person.”

 

     “Don't play cocky. I'm rich.”

 

     “I say I'm not a rentboy!”

 

     ฝรั่งพวกนั้นตรงเข้ามาพยายามจะดึงแขนผม เตอร์ที่ดูงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนแรกพอเห็นแบบนั้นก็เข้ามาบังผมไว้ทันทีและตะโกนเรียกพี่ศักดิ์ที่รออยู่ในรถ

 

     “อีป้อๆ”

 

     “Let go of my hand! You're Drunk!”

 

     พี่ศักดิ์เห็นแบบนั้นเลยวิ่งเข้ามาเป็นเวลาเดียวกับที่พี่ชัชซื้อของเสร็จออกมาจากร้านพอดีครับ

 

     “เกิดไรขึ้นต้น?”

 

     “พี่ชัช ช่วยผมด้วย!”

 

     “อาชัช ฝรั่งหมู่นี่ยะหื้อปี้ต้น”

 

     “What happened?”

 

     พี่ชัชตรงมาทางผมแล้วก็ดึงมือฝรั่งคนนั้นออก ผมรีบหลบหลังพี่ชัชทันทีครับ ก็มันกลัวนี่นา ฝรั่งพวกนี้เมาทั้งนั้น พวกมันโวยวายกันนิดหน่อย ตอนนี้พี่ชัชรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น พี่เขาก็เลยของขึ้นพอสมควร ผมเห็นสีหน้าพี่ชัชแล้วยังกลัวแทนเลยครับ แต่โชคดีที่พี่ชัชยังคุมสติตัวเองได้อยู่

 

     “My apologies Sir, But you're mistaken. My brother is not a whore!”

 

     พี่ศักดิ์เดินมาถึงตรงพวกเราพอดี พอมีพี่ศักดิ์กับพี่ชัชมายืนขนาบข้างผม ฝรั่งพวกนั้นก็ไม่กล้ายุ่งอะไรกับผมอีก พี่ชัชเคลียร์เรื่องเข้าใจผิดลงอย่างราบรื่นโดยที่ตัวเองไม่หลุดโมโหต่อยคนพวกนั้น พอพวกมันไปกันแล้วผมก็เลยถอนหายใจด้วยความโล่งอก พี่ชัชกอดผมซะแน่นเลยครับ ผมกอดพี่ชัชตอบด้วยความโล่งใจ เมื่อตะกี้มันน่ากลัวจริงๆ นะครับ พูดแล้วก็ไม่เข้าใจเลย ให้ตายเหอะ ตั้งแต่เด็กๆ แล้วทำไมผมถึงมักจะเจออะไรแบบนี้ตลอดเลยนะ!

 

     “พี่ว่าเรากลับรถกันก่อนเถอะ ชัช สูพาต้นปิ๊กรถก่อนเต๊อะ หมู่อื่นผ่อสูติ๊กๆ เลาะ”

 

     “เออ แต้ก่ะ โทษๆ ไปต้น เรากลับกันเหอะ”

 

     เขินชะมัดเลยครับ พี่ศักดิ์เอาแต่ยืนยิ้มจนแม้แต่พี่ชัชยังเขิน ส่วนเตอร์ก็หัวเราะร่วนเลยครับ

 

     “ฮ่าๆ”

 

     “พอเลยเตอร์ ทำมาเป็นหัวเราะพี่นะ ทีเมื่อกี้ไม่ช่วยกันเลยนะเรา”

 

     “ก็ตะกี้เปิ้นบ่อฮู้ว่ามันอู้อะหยังเลาะ”

 

     ผมค้อนเจ้าเด็กบ้านี่แทนคำตอบ แล้วพวกเราก็ขึ้นรถกลับโรงแรมพักผ่อนกันครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว!

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++