Drama Queen & Dump King

     “น้ำหน่อยต้น”

 

     ผมพูดพลางยื่นหน้าไปรับหลอดดูดน้ำที่มีคนส่งให้ อย่าถามนะครับว่ามือผมทำอะไรอยู่เลยไม่ว่างยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเองต้องให้ต้นมันช่วยส่งมาให้ดูดให้แบบนี้ ผมกำลังขับรถอยู่ครับ แล้วตอนนี้แซนวิซแม่งก็ติดคอผมอยู่ กลืนยากชิบหาย ไอ้ต้นแม่งแกล้งผมแน่ๆ

 

     โอเค ผมจะอธิบายเหตุการณ์ให้ฟังครับ หลังจากที่บริจาคนมให้ต้นแล้วต้นมันก็งอนผมครับ ทำให้ผมต้องตามเก็บตามเช็ดครัวที่ผมทำเลอะไว้เอง รู้สึกเหมือนหมาเวลาเจอเจ้าของทำโทษยังไงก็ไม่รู้ครับ นี่ผมโดนต้นมันล่ามโซ่ซะจนเชื่องเลยมั้งเนี่ย ขาดแค่มันไม่ได้แบมือมาตรงหน้าแล้วพูดว่า “ขอมือ” เท่านั้นแหละครับ

 

     หลังจากนั้นผมก็เลยต้องชดใช้ความผิดด้วยการแหกขี้ตาขับรถมาส่งเมียที่มหาลัยนี่แหละครับ

 

     แต่ก็อย่างที่บอก “ศรีภรรยา” ไม่ปล่อยให้ผมหิวหรอกครับ ระหว่างที่ผมไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แซนวิซที่ทำไว้เร็วกว่าก็พร้อมอยู่ในกล่องถนอมอาหารแล้ว

 

     และตอนนี้ในปากผมก็มีแซนวิซชิ้นนึงที่ไอ้ต้นมันยัดเข้าปากผมแบบงอนๆ ไม่ถือให้ผมกัดเป็นคำๆ ป้อนเหมือนตอนปกติ เล่นเอาผมต้องใช้ความสามารถกระเดือกแซนวิซให้มันขยับเข้าปากผมไปเรื่อยๆ โดนการเอาริมฝีปากเม้มไว้แล้วก็เอาฟันกัดๆ กลืนๆ ผลก็คือติดคอไงครับ กว่าจะหมดแผ่นคู่ได้

 

     ผมดูดน้ำที่ต้นส่งมาให้ทันที กินไปไอไปครับ ไอ้ต้นมันไม่ถามผมซักคำอ่ะ ปกตินี่ผมไอแค่แค่กเดียวมันก็ห่วงผมจะตายอยู่ละ นั่นๆ ยังมีหน้ามาทำเม้มปากเชิ่ดคางใส่ผมอีก เดี๋ยวปั๊ดจับจูบซะนี่

 

     แต่ก็ยังดีนะครับที่อย่างน้อยๆ ต้นมันยังส่งน้ำให้ เหอๆ สงสัยกลัวผมคว้าเองแล้วจะอันตราย จนถึงตอนนี้ต้นยังกลัวเหตุการณ์นั่นอยู่หน่อยๆ ครับ ยังมีผวาเป็นบางครั้ง เวลาผมยุกยิกๆ ไม่ได้มองหน้ารถ ต้นมันไม่รู้หรอก ว่ารถคันนี้ผมเชี่ยวจนเหมือนเป็นอวัยวะที่ 34 ไปซะแล้ว (สำหรับอาชีพเซลล์อย่างพวกผมอันที่ 33 คือโทรศัพท์ครับ ฮ่าๆ) ใช้แค่มือเดียวก็คว้าแก้วจากช่องวางแก้วมาได้แล้วครับ ก็วันๆ นึงผมอยู่ในรถติดแหง็กอยู่ในพื้นที่แคบๆ นี่เกินวันละ 8 ชั่วโมงอ่ะ ไม่คล่องก็ไม่รู้จะว่าไงละ

 

     แต่แหม... อยู่กับเมียก็ต้องให้เมียป้อนสิครับ หึ หึ

 

     นี่ดีนะครับเนี่ย รถไม่ติดมาก ไม่งั้นผมคงซวยกว่านี้ โดนไอ้ต้นด่าหูชา นี่ผมอุตส่าซิ่งขึ้นทางด่วนมาแล้วนะครับ แต่พอเข้าใกล้สี่แยกใจกลางเมือง รถรามันก็หนาแน่นเป็นธรรมดา ว่าแต่นี่ผมจะไปจอดรถไว้ไหนดีวะเนี่ย

 

     “Ra Aa A Operation Ra Aa A Operation”

 

     ผมหันไปมองทันที เสียงบ้าไรวะ อ้อ! ริงโทนเมียผมเอง ว่าแต่ เสียงปกติไม่ใช่เสียงนี้นี่หว่า เสียงเวลาน้องเมษโทรมาก็ไม่ใช่ แล้วก็ไม่ใช่เสียงผมแน่ๆ อ่ะ เพราะผมขับรถอยู่ไม่ได้โทรหาต้น ผมคงไม่ได้นั่งทับบูลทูธตัวเองหรอกมั้ง?

 

     ใครมันโทรหาเมียผมวะ! แล้วที่สำคัญไอ้เหี้ยนี่มันเป็นใคร๊ เมียผมถึงได้ตั้งริงโทนพิเศษให้เนี่ย

 

     ผมเห็นต้นล้วงเอามือถือเครื่องใหม่ออกมารับโทรศัพท์ มือถือเครื่องนี้ผมพึ่งซื้อให้ต้นเป็นของขวัญสอบเข้ามหาลัยติดเมื่อปีที่แล้วเอง เพราะทนเห็นต้นมันใช้ซากมือถืออันเก่าที่เยินจากตอนโดนอัดก็อปปี้กับรถไม่ไหว ตอนแรกผมก็จะซื้อให้มันอยู่แล้ว แต่ช่วงนั้นผมรายจ่ายเยอะ ไอ้ต้นมันไม่ยอมเอาครับ พอมันเข้ามหาลัยผมเลยมีข้ออ้าง โธ่ ต้นเอ้ย ไม่รู้จักราชาเงินผ่อนซะแล้ว เครดิตพี่เยอะ ศูนย์เปอเซ็นต์เพียบอ่ะน้อง

 

     ก็ยังดีนะครับ ที่กล้ารับต่อหน้าผม แต่เสียงคุยนี่สิ ทำผมขัดใจจริงเชียว

 

     “ยังเลย ขอโทษ เราใกล้แล้ว อืมๆ อือ ได้”

 

     ทำไมต้องทำเสียงอ่อนเสียงหวานขนาดนั้นด้วยวะไอ้ต้น ทีกับพี่ล่ะดุเชียว

 

     “ต้นคร้าบ ขอแซนวิสพี่อีกชิ้นทีดิ่ หิว”

 

     นั่นไง ไอ้ต้นมันหันมาทำตาเขียวปั้ดใส่ผม มือซ้ายมันถือโทรศัพท์ มือขวามันคว้าแซนวิสยัดเข้าปากผมแบบไม่เกรงใจกันเลยอ่ะ แถมยังหันหน้าหนีไปนอกรถคุยอีก พี่เป็นผัวเอ็งนะเว้ยต้น!

 

     ผมเลยระบายความแค้นด้วยแซนวิสเคราะห์ร้ายในปากผมทันที แต่สำลัก ไม่ป้อนพี่ พี่ยกแก้วมากินน้ำเองก็ได้วะ!

 

     “อื้ม ขอโทษนะ อีกเดี๋ยวก็ใกล้ถึงแล้วล่ะ อืม ฝากบอกโอมด้วย”

 

     นั่นไง คุยเสร็จแล้ว ชะอุ๋ย! ทำไมทำหน้าดุแบบนั้นละจ้ะเมียจ๋า

 

     “พี่ชัชสะกดคำว่ามารยาทเป็นมั้ยครับ”

 

     ด่าพี่ทำไมวะไอ้ต้น เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวคืนนี้เอ็งโดนดีแน่ ผมก็ฉุนหน่อยๆ นะครับ จะยังไงผมก็แก่กว่ามันตั้งเยอะ มันดันปากเสียใส่ผมแบบนี้เนี่ย

 

     แต่ปากผมพูดไรออกไปน่ะเหรอ

 

     “ขอโทษคร้าบที่รัก ก็พี่หิวอ่ะ เมื่อเช้าใช้แรงเย้อเยอะ”

 

     ฮ่ะฮ่า ต้นมันหน้าแดงแล้ว มีแอบยิ้มด้วย ได้ผลทุกทีอ่ะ มุขใต้สะดือของสองเราแบบนี้

 

     ผมจะบอกเคล็ดลับปราบเมียให้นะครับ เวลาเมียงอนให้โจมตีด้วยเรื่องบนเตียงครับ ได้ผลตลอด เชื่อดิ่ งอนๆ กันอยู่สะกิดเลยครับ สะกิดไปสะกิดมาหายงอนหมดทุกรายอ่ะ ผมใช้บ่อย

 

     “ทีหลังก็กินข้าวก่อนสิครับไม่ใช่มัวแต่หื่น แล้วดูสิทำผมสายไปด้วยจนเพื่อนโทรมาตามแล้ว”

 

     “น่านะ พี่ขอโทษนะครับคนดี นี่ไง เดี๋ยวแยกหน้าก็ถึงแล้ว ติดไฟแดงอีกนิดนะครับที่รัก”

 

     “ผมว่าแยกหน้าพี่ชัชเลี้ยวขวาก็ได้ครับ ผมเดินข้ามไปเองได้ใกล้คณะผมมากกว่า ขืนรอไปยูเทิรน์อีก ผมกลัวจะไม่ทัน แถวนี้หาที่จอดยากนะครับ”

 

     ไอ้ต้นมันสั่งเป็นชุดเลยครับ แต่เอาเหอะเมียสั่ง ผมก็มีหน้าที่ทำ ขืนไม่ทำสิครับ ตาย

 

     พอรถเคลื่อนตัวได้ผมก็วนรถไปจอดเทียบข้างทางตามบัญชาราชินีครับ พอรถจอดนิ่งปุ๊ป ไอ้ต้นมันแทบจะกระโดดลงปั๊ป ผมเลยต้องเรียกเอาไว้ก่อน

 

     “เดี๋ยวๆ ต้น ให้พี่มารับตอนเย็นมั้ย วันนี้พี่ว่าง”

 

     ต้นมันทำหน้าเกรงใจผมอีกละ ผมเลยตัดบทมันมั่ง

 

     “เดี๋ยวเสร็จแล้วโทรหาพี่นะ พี่เดินเล่นแถวนี้รอ วันนี้พี่ว่างทั้งวัน”

 

     “แล้วพี่จะไปจอดรถที่ไหนละครับ ค่าจอ”

 

     ไอ้งก!

 

     “เออน่ะ เดี๋ยวพี่หาทางจัดการเอง ต้นรีบไปเหอะ”

 

     ขอสดุดีความงกบรรลัยของไอ้ต้นมันเลยครับ!

 

     ผมวนหาที่จอดรถแถวๆ นั้นแหละครับ ศูนย์หนังสือคือจุดหมายของผม เพราะกะจะไปเหล่สาวๆ แถวสยามซะหน่อย ไม่ได้มาตั้งนาน ไม่รู้สั้นขึ้นกี่คืบครับ หึ หึ

 

     ถึงจะเห็นผมเป็นแบบนี้แต่ใช่ว่าผมเป็นบ้านนอกเข้ากรุงนะคร้าบ แค่พักหลังๆ ผมมักได้ทำงานเขตชานเมืองเขตต่างจังหวัดจนไม่ค่อยได้เข้าใจกลางกรุงแบบนี้ก็เท่านั้นเอง ยิ่งพอหลังจากที่ผมดันยาติดตลาดในเขตหินๆ ได้แล้ว ผมก็มักจะโดนเตะไปทำเขตอื่นๆ เพื่อดันยาตัวใหม่ตลอดเลยครับ ส่วนตัวเก่าเขตเก่าก็ให้น้องๆ ผู้แทนหน้าใหม่คอยดูแลต่อ 

 

     แล้วที่สำคัญทาเก็จอาชีพผมไม่ใช่เจ้าถิ่นแถวนี้นี่ครับ พวกหมอแก่ๆ เขาไม่ได้ชอบให้ผมมาต่อแถวซื้อโดนัทเทพไปเฝ้าหรอกครับ โน่นอ่ะ สนามกอล์ฟ โน่น ไม่ก็พวกโรงเบียร์ แต่พักหลังๆ โดนไอ้ต้นขู่ครับ เลยต้องเลี่ยงๆ สถานที่อโคจรไปบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็มีวิธีนะ ยอดขายผมไม่ตกลงด้วยเรื่องแค่นี้หรอก ถ้ามันจะมีปัญหาละก็ ด่ารัฐบาลเถิดครับท่าน พักนี้พวกดีเทลยาแบบผมทำงานกันยากชิบหาย จะเอายาดีๆ แต่เอาถูกๆ ของพรรณนั้นมันไม่มีในโลกหรอกครับ ยานะครับ ไม่ใช่ขนมซองละ 5 บาท!

 

     ผมวนรถขึ้นอาคารจอดทันทีที่มาถึงจุดหมาย โชคดีชะมัด ยังเช้าอยู่เลยพอมีที่ว่าง จะว่าไปนี่ก็ถือเป็นการมาเยือนถิ่นเก่าผมเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆ ถ้าหากคุณงงละก็ผมจะบอกให้ ผมมันก็อดีตเด็กเภสัชไงครับ แล้วก็เป็นรุ่นพี่มหาลัยไอ้ต้นมันด้วย แต่ต้นมันไม่รู้หรอกครับ ผมไม่ได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวผมให้มันฟังมากนักหรอก คือ ผมอายุตั้ง 33 แล้วนีนะ แก่กว่าไอ้ต้นตั้ง 14 ปี ตอนที่ผมยังเรียนอยู่ที่นี่ไอ้ต้นมันเข้าประถมยังก็ไม่รู้ ก็เลยขี้เกียจพูดถึงอ่ะครับ

 

     ผมได้ที่จอดแล้ว ขอเดินลงไปหาอะไรเย็นๆ มากระแทกปากให้สดชื่นหน่อยเหอะ เมื่อคืนผมนอนดึกเหมือนกันนะครับ กลับมาเกือบเที่ยงคืนอ่ะ แล้วไอ้ต้นแม่งก็ตื่นตั้งแต่ยังไม่หกโมง จะมาทำไมแต่เช้าก็ไม่รู้ เมียผมนี่เด็กดีจริงๆ เลย

 

     ผมบอกพวกคุณรึยังว่าพี่น้ำยกรถคันเก่าไว้ให้ต้นใช้ แต่ต้นมันไม่ขับ จอดเอาไว้ที่คอนโดแล้วโหนรถเมลล์มาขึ้น BTS แทนอ่ะครับ ทำตัวติดดินโครต แต่ผมว่ามันขี้เกียจมาแย่งที่จอดกับชาวบ้านมากกว่า ไอ้ต้นมันเป็นคนง่ายๆ ครับ ไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก ส่วนผัวมันก็ขับรถจนค่าน้ำมันเดือนนึงล่อไปเป็นหมื่น

 

     นี่ผมอุตส่าเลือกรุ่นที่มันไฮบริดแล้วนะครับ ไม่เห็นจะประหยัดตรงไหนเลยเพราะ “นาย ก.” เล่นขึ้นค่าน้ำมันแบบขึ้นเอาๆ จนผมชักอยากไปติดแก๊สอ่ะ แต่เดี๋ยวก็ไปต่อคิวครึ่งวันอีก ปั้มก็น้อย ไม่สะดวกกับอาชีพผมเอาซะเลย ดีนะ งบค่าน้ำมันผมแม่งเยอะ เลยได้กำไรอยู่บ้าง

 

     ผมเดินถือกาแฟเย็นเดินไปดูดไป ข้ามฝั่งสยามเข้ารั้วมหาลัยเก่าผมไปยังตึกคณะวิทย์ แม่ง ไกลโครต คนละฝั่งกันเลยครับกับคณะเก่าผม แต่ทำไงได้ ด้วยความรักที่ผมมีให้กับเมีย เลยว่าจะแอบไปดูสุดที่รักของผมทำกิจกรรมซะหน่อย ตอนที่มันอยู่ปีหนึ่ง ผมเคยไปรับมันบ้างบางวันช่วงแรกๆ เพราะตอนนั้นมันประสบอุบัติเหตุ แขนหายดีแล้วแต่ออกแรงเยอะไม่ได้ ผมเลยไม่อยากให้มันโหนรถเมลล์

 

     แต่หลังจากนั้นต้นมันไม่ค่อยยอมให้ผมไปรับอ่ะ ผมไม่ว่างเองด้วยแหละ ก็งานผมมันโครตยุ่งเลยอ่ะ ไอ้ต้นมันเลยกลับมาถึงคอนโดก่อน ทำอาหารเย็นรอผมเกือบทุกวันๆ ไม่ค่อยมีวันที่ผมกลับมาถึงห้องหลังต้นอ่ะ มีแต่กลับมาถึงห้องแล้วก็เจอเมียนั่งรอผมกินข้าวด้วยกันอยู่ อ้า มีความสุขครับ

 

     เอ้ย! ลืมไป ผมว่าจะเล่าถึงตอนที่ผมไปรับไอ้ต้นมันซะหน่อย ปกติช่วงนั้นเวลาผมไปส่งต้นๆ มันก็จะให้ผมจอดใกล้ๆ แล้วเดินต่อไปเองอีกอยู่ดีอ่ะครับ เพราะมันเกรงใจ ไม่ก็ขอติดรถผมไปสถานีรถไฟฟ้าก็มี ส่วนผมก็ขึ้นทางด่วนไปทำงานตามปกติ ผมเลยไม่เคยไปดูว่าต้นมันรับน้องยังไง แต่มีวันนึงที่มันอยู่ถึงเย็นๆ ช่วงหัวค่ำยันดึก ผมเป็นห่วงก็เลยบอกมันว่าจะวนไปรับเพราะพึ่งเลิกงานเหมือนกัน

 

     แล้วพวกคุณรู้มั้ยว่าผมเจออะไร มีคนจ้องเมียผมตาเป็นมันอ่ะ!

 

     วันนั้นต้นมันรับน้องอยู่ถึงดึก ผมเลยมารับมันกลับบ้าน ตอนที่ต้นมันกำลังนั่งรอผมอยู่นี่แหละครับ เต็มๆ เลย คือเต็มจริงๆ นะครับ ไอ้พวกรุ่นพี่ชีกอมันพากันมานั่งล้อมวงต้นใหญ่เลย เด็กวิทยาทำไมแม่งเถื่อนอย่างกับวิดวะละครับ แต่ละตัวหลีเมียผมสุดๆ อ่ะ มันมาแซวเมียผมกัน ผมจำได้ไม่มีวันลืมเลยครับ

 

     “น้องต้นจะกลับบ้านไงครับเนี่ย ดึกแล้วบ้านไกลด้วย ให้พี่ไปส่งมั้ยครับ ถ้าให้พี่ไปส่งแถมเลี้ยงข้าวเย็นด้วยนะ ไปกับพี่ป่าว ไปกับพี่แล้วสบายนะน้องต้น เดี๋ยวพี่พาไปกิน... ข้าวครับ ฮ่าๆ”

 

     “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวที่บ้านผมก็มารับแล้วครับ”

 

     นั่นคือตอนที่ผมเดินเข้าไปได้ยินพอดีครับ แม่งจะกินตับเมียผมอ่ะ ไอ้เวรเอ้ย ข้ามศพกูไปก่อนเหอะ ผมจะตายตอน 70 อ่ะ ดูดิ่ ไอ้ต้นตอน 50 กว่าๆ จะยังมีใครมาจียมันอยู่มั้ย!

 

     ยังดีนะครับ ที่ไอ้ต้นมันไม่ออกอาการอะไร ไม่งั้นมีหึงอ่ะ มันแค่พูดเรียบๆ ปฏิเสธแบบนุ่มนวลตามวิธีถนัดของมัน กำลังชมอยู่เลย เมียผมไม่แรด รู้จักระมัดระวังตัว แต่ไอ้รุ่นพี่หน้าด้านนั่นแม่งก็ยังไม่เลิก

 

     “แหม ที่บ้านมารับด้วยเหรอครับ บ้านหวงนะเนี่ย พ่อดุแบบนี้งี้พี่ลำบากแย่”

 

     อย่ามาเล่นมุขน้ำเน่าแถวนี้นะว้อย ผมได้ยินแล้วของขึ้นอ่ะ ไอ้นี่มันจีบต้นออกหน้าออกตามาก

 

     “ครับ ที่บ้านต้นหวงมากครับ”

 

     ผมเข้าไปเสือกทันทีครับ ขอช่องให้พระเอกของเรื่องโชว์แมนทีเหอะ! พอต้นมันหันมาเห็นผมมันก็หยิบกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน เดินหนีรุ่นพี่นั่นทันทีเลยครับ แต่มันขอตัวไปบอกเพื่อนมันก่อน

 

     ระหว่างนั้นเองแหละครับ ที่ไอ้รุ่นพี่ชีกอนั่นมันหันมาทางผม เพราะผมยังยืนอยู่ที่เดิมอยู่ โดนเมียกูสะบัดบ๊อบใส่แล้วยังไม่รู้ตัวอีกมึง แม่งไอ้ปากหมานี่หน้าด้านเล่นไม่เลิก

 

     “สวัสดีครับคุณพ่อ”

 

     คงเพราะวันนั้นผมมารับต้นหลังเลิกทำงานมั้งครับ ชุดทำงานจัดเต็มตามสไตล์เซลล์แมนแบบเชิ้ตแขนยาวกับแสล็คมันเลยดูแก่ ผมอุตส่าพับไทด์ยัดใส่กระเป๋ากางเกงไว้ละนะ ยังเสือกเรียกผมว่า “พ่อ” อีก

 

     เฮ้ย! ไม่ดิ่ ผมยังไม่แก่ซะหน่อย! ไอ้นี่แม่งหาเรื่องด่าผมนี่หว่า

 

     “ไม่ใช่พ่อ ครับ”

 

     ผมยิ้มเหี้ยมๆ ให้มันพร้อมกับตอบด้วยเสียงลอดไรฟันอ่ะ นี่คงกะว่าถ้าผมเป็นพ่อจะเข้าทางพ่อเลยรึไง ไอ้เวรนี่! ผมอุตส่าเน้นเสียงตรงคำว่า “พ่อ” ใส่มันด้วยนะครับ อุตส่าแถม “มึง” ให้อ่านปากเอาเองด้วย หึ หึ หน้าเหวอไปเหมือนกันนี่มึง!

 

     “งั้นก็คงคุณพี่ใช่มั้ยครับ มิหน่า ยังหนุ่มอยู่เลย”

 

     ยิ้มประจบเชียวนะมึง!

 

     “ไม่ใช่ครับ ผมเป็นผัวต้นน่ะครับ”

 

     ผมเฉลยให้มันฟังแล้วก็เดินหนีทันทีครับ ไม่กล้าออกแอคเซนท์ดังมากนัก กลัวไอ้ต้นมันมีปัญหาทีหลัง แต่ตอนที่ผมเดินหนีผมก็เดินไปหาต้นแล้วโอบคอมันนะครับ ตอนนั้นต้นมันยังสูงแค่ 170 เซ็นฯ ผมเลยวางแขนพาดไหล่มันได้พอดีๆ แบบไม่ดูน่าเกลียด

 

     ส่วนตอนนี้เหรอครับ เป็นที่น่ายินดีว่าเมียผมสูงขึ้นอีกเซ็นฯ ครึ่ง กร๊ากๆ อย่าไปบอกมันนะครับว่าผมหัวเราะเยาะมัน เพราะไม่งั้นมันจะชอบย้อนผมกลับมาว่า “เป็นเพราะพี่ชัชนะแหละที่ทำให้ผมแขนหัก เลยมีผลกับแคลเซี่ยมในกระดูกจนผมไม่สูงขึ้น” ฮ่าๆ

 

     ว่าแล้วก็ขอไปดูหน้าเมียซักหน่อยครับ ปีนี้ต้นมันเป็นรุ่นพี่แล้ว หวังว่าคงไม่โดนใครมาหลีมันอีกนะ ผมขอตัวไปเดินหาเมียผมซักครู่

 

     นั่นไง ผมเห็นมันแล้ว กำลังทำกิจกรรมอยู่เลย ฮ่าๆ ไอ้ต้นมันเต้นด้วยแหละครับ น่ารักชะมัดเลย

 

     ผมหลบมุม ตัดสินใจแอบสตอล์กเกอร์เมียตัวเองอยู่เงียบๆ เพราะของแบบนี้ไม่ได้หาดูได้ทุกวัน กลัวเข้าไปละต้นมันอายแล้วเลิกเต้นครับ เวลามันเต้นทำกิจกรรมใสๆ มันคนละเรื่องกับเวลามันดิ้นอยู่บนเตียงกับผมนี่หว่า ฮ่าๆ

 

     หือ... เมียผมนี่น่ารักจัง ยิ้มหวานให้รุ่นน้องใหญ่เชียว อ้าวๆ นังหนู เรื่องอะไรน้องแอบแตะอั๋งมือเมียพี่คร้าบ เด็กผู้หญิงสมัยนี้ไวไฟกันจังเลยครับ ต้นนี่เสน่ห์แรงจริงๆ ดึงดูดทั้งผู้หญิงและผู้ชายเลย ผมเครียดนะเนี่ย แปลว่าผมต้องมีคู่แข่งถึงสองเพศเชียว? ได้แต่หวังว่าต้นมันคงไม่ทิ้งผมไปกับผู้หญิงคนไหนเหมือนฟ่างนะ ไม่งั้นผมคงอกแตกตายอ่ะ

 

     นั่งมองต้นทำกิจกรรมก็เพลินดีเหมือนกันนะครับ ผมยอมรับเลยว่าไม่ค่อยได้ใส่ใจเวลาต้นมันอยู่นอกบ้านมากนัก เพื่อนคนเดียวของไอ้ต้นที่ผมรู้จักก็คือน้องเมษ ที่เคยช่วยเหลือไอ้ต้นมันไว้สมัยก่อน ผมพอจะรู้มาบ้างว่าต้นมันเพื่อนน้อยมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

 

     แล้วผมก็รู้ตัวดีแหละว่าเพื่อนสนิทต้นสมัยมัธยมแม่งเกลียดผมกันทุกคน เพราะผมเป็นคนทำให้ไอ้ต้นเจ็บ โดยเฉพาะไอ้มารหัวใจผม เจอหน้ากันแต่ละทีแทบมีเงื้อหมัดอ่ะ!

 

     แต่โชคดีนะครับ ที่หลังจากจบ ม. 6 แล้วคนที่ต้นยังติดต่อด้วยบ่อยๆ ก็มีแค่น้องเมษคนเดียว พอต้นเข้ามหาลัยได้ โลกของต้นก็คงกว้างขึ้นเป็นธรรมดา ต้นคงมีเพื่อนใหม่ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจมากนักว่าเป็นยังไงบ้าง คือไงดีละครับ ถ้าฐานะของผมเป็นแค่พี่ชายข้างบ้านมันก็คงจะสะดวกที่พูดคุยเรื่องนี้

 

     แต่นี่ บางทีผมมาคิดๆ ดู ผมชักเป็นห่วงว่าเพราะฐานะของผมรึเปล่า ที่จะทำให้ต้นมีปัญหาในการเข้าสังคมกับเพื่อน มนุษย์เราไม่ได้ยอมรับ “เกย์” ทุกสังคมนี่ครับ พวกแอนตี้เกย์ก็มี ขนาดผมเองยังเป็นเลย ตั้งแต่มีข่าวออกไปว่าผมได้แฟนใหม่เป็นเด็กผู้ชาย พวกแม่งมาอื้อเลยครับ พูดแล้วขนลุกอ่ะ ให้นึกภาพตัวเองกับผู้ชายคนอื่นผมก็นึกไม่ออกอยู่ดี ผมทำได้กับต้นคนเดียวเท่านั้นแหละครับ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงละก็ บอกเลยว่าได้ทุกคน ฮ่าๆ

 

     ผมเป็นห่วงต้นมันนะ แต่เรื่องแบบนี้ใช่ว่าผมเข้าไปยุ่งได้ ผมเข้าไปยุ่งกับเรื่องสังคมในรั้วมหาลัยของต้นมันไม่ได้หรอกครับ แต่พอได้มาเห็นแฟนผมยืนยิ้มร่าเริง หัวเราะสดใสร้องเพลงเต้นออกท่าออกทางแบบนี้ผมก็เบาใจละ อารมณ์อย่างกับพ่อส่งลูกไปอนุบาลแล้วลูกไม่ร้องไห้เลยครับ เหอะๆ

 

     แต่นะครับ ขอยกเว้นไว้อย่าง! ถ้ามันมีไอ้เพื่อนสนิทหน้าไหนคิดไม่ซื่อกับต้นน้ำ เมียสุดที่รักของผมละก็ ผมไม่อยู่เฉยแน่ครับ ระหว่างให้ต้นเสียเพื่อนกับผมเสียเมีย ผมตอบด้วยความเห็นแก่ตัวได้เลยว่าผมจะเลือกอย่างแรก ฮ่าๆ

 

     นั่นไง ต้นมันเห็นผมแล้ว เผลอทำหน้าแดงด้วยอ่ะ น่ารักชะมัด! มีเขินมีหลบตาอ่ะ

 

     เวลาต้นมันเขินมันชอบทำหน้านิ่งๆ แล้วเชิ่ดหน้าหน่อยๆ ครับ แต่ดูที่มุมปากมันดิ่ มันจะแอบยิ้มอยู่หน่อยๆ แล้วก็หน้าแดงๆ เพราะต้นมันเป็นคนที่หน้าแดงได้ง่ายมากๆ แถมยังค่อนข้างขี้อายด้วย

 

     คงเพราะเวลาอยู่กับผมมันเรียบร้อยมั้งครับ พอโดนผมเห็นตอนมาเต้นอะไรพิลึกๆ มันก็เลยอาย โธ่ไอ้น้อง กิจกรรมรับน้องมันก็ต้องเต้นอุบาทว์ๆ แบบนี้แหละที่รัก แต่ถึงผมจะพูดแบบนั้นเสต็ปไอ้ต้นแม่งก็แพ้รุ่นพี่คนอื่นๆ อีกอยู่ดีอ่ะ เมียผมนี่หน้าบางจริงๆ น้องผู้หญิงแก้มป่องคนนั้นยังแดนซ์มันส์กว่าไอ้ต้นเลย หน้าอกใหญ่ดีวุ๊ย! เด้งดีชะมัด

 

     ชิบ สละเรือ! เผลอไปหน่อยเดียวเองนะ ไอ้ต้นมันเดินมาทางผมแล้ว แล่ว แล่ว แล่ว หาทางแถก่อนล่ะครับ

 

     “พี่ชัช มาทำไรตรงนี้ครับ”

 

     “พี่... พี่เป็นห่วงลูกหลานบุตรธิดาเพื่อนข้างบ้านจ้ะ”

 

     “มีผู้ปกครองมายืนดู เด็กจะอึดอัดนะครับ ถ้ายังไง รบกวนคุณผู้ปกครองไปรอไกลๆ ดีกว่านะครับ”

 

     อื้อหือ แม่งเน้นตรงคำว่า “ไกลๆ” ชัดมากอ่ะ หวังว่าต้นมันคงไม่รู้นะครับว่าผมแอบมองส้มโอน้องแก้มป่องคนนั้น ผมยืนทำหน้าละห้อยอ้อนมันนิดนึง แต่ไอ้ต้นตีหน้านิ่งเชียวครับ ฮือๆ แม่งโกรธผมจริงๆ ด้วยนี่หว่า รู้แหงแซะ

 

     “งั้น พี่ไปเดินเล่นแถวสยามรอนะครับที่รัก ถ้าเสร็จแล้วก็โทรหาพี่นะ เราจะได้กลับบ้านด้วยกัน”

 

     แม่ง ใช้สายตาเย็นยะเยือกขับไสไล่ส่งผมอีก .... ใจร้ายชะมัด ขอผมยืนดูวิวอีกนิดก็ไม่ได้ ไอ้ต้นนะไอ้ต้น

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++