Drama Queen & Dump King
The story after that. - ต้นน้ำ
วันนี้วันเสาร์ครับ วันเสาร์อาทิตย์สำหรับทุกคนคือวันอะไรครับ? ใช่วันพักผ่อนรึเปล่า? แต่สำหรับผมมันคือวันสะสางงานบ้านครับ
เช้าวันนี้ผมลุกขึ้นตื่นแบบเซ็งๆ เพราะบรรดาลิสงานบ้านในหัวผม รายการที่ผมต้องทำนั้นยาวเป็นหางว่าว เริ่มตั้งแต่ซักรีดเสื้อผ้าประจำอาทิตย์ แล้วไหนจะยังเสื้อผ้าใช้แล้วที่หมกอยู่ในกระเป๋าเดินทางของพี่ชัชอีก พวกผ้าปูผ้าห่มปลอกหมอนก็ด้วย แล้วยังจะต้องทำความสะอาดบ้านอีกต่างหาก ผมมักจะทำความสะอาดบ้านอาทิตย์ละครั้ง แต่ก่อนหน้านั้นบางทีมันก็มีเหตุให้ต้องเก็บกวาดกันนอกรอบอยู่บ่อยๆ
เพราะพี่ชัชน่ะแหละ ชอบทำเลอะเทอะ...
ไม่รู้ผมควรจะดีใจที่พี่ชัชไม่รังเกียจผม หรือควรจะเหนื่อยหน่ายใจในความซกมกของพี่ชัชดี พี่ชัช... ชอบ ชอบ ...
พี่ชัชหื่นทุกสถานการณ์ครับ ต่อให้หาถุงยางไม่เจอ หรือผมยังไม่ได้ทำความสะอาดตัวเอง พี่ชัชก็ไม่เคยรังเกียจ เรียกว่าพอพี่ชัชมีอารมณ์อะไรๆ ก็ไม่สนดีกว่าครับ
แต่ผมน่ะลำบากนะครับ ใช่ว่าผมหมดอารมณ์หรือเกิดไม่มั่นใจขึ้นมา คือ... แรกๆ ผมก็กังวลนะครับ อาย แล้วก็ไม่มั่นใจ แต่เพราะคำพูดของพี่ชัชที่เคยบอกผมว่า “พี่ไม่รังเกียจของๆ เมียพี่หรอก ต่อให้ต้นไม่สบายต้องนอนเป็นผักอยู่บนเตียงตลอดเวลา พี่ก็จะดูแลทำทุกอย่างให้ต้นเหมือนกันนั่นแหละ แล้วแค่นี้ต้นจะอายพี่ทำไม”
หลังๆ มันก็ชินขึ้นครับ ก็อยู่ด้วยกันมาเป็นปีแล้ว ผมเลิกเขินไปตั้งนานแล้วครับ ก็เลยออกแนวเซ็งๆ มากกว่า เพราะสุดท้ายคนที่ต้องทำความสะอาดมันก็ผมนี่แหละ! เพราะถ้าผมไม่ได้เตรียมตัวเองไว้ก่อน มันก็... เลอะทุกทีนั่นแหละครับ มันก็เลยต้องมีเบรคๆ พี่ชัชไว้บ้าง
เพราะงั้นไม่ใช่ว่าผมไม่ยอมร่วมมือกับพี่ชัชทำการบ้านนะครับ คือ... แค่อยากให้พี่ชัชเลือกเวลาซักหน่อย บางทีผมไม่ได้เตรียมพร้อมตัวเองนี่นา แต่ก็อย่างว่าแหละครับ พี่ชัชเคยฟังผมซะที่ไหน ลองอยากได้อะไรขึ้นมาก็... ได้หมดนั่นแหละครับ หมาป่าเจ้าเล่ห์มีวิธีร้อยแปดที่จะหลอกลูกแกะอย่างผม
และตอนนี้ผมกำลังทำอะไรอยู่น่ะเหรอครับ? เวลาบ่ายสามหลังจากการซักผ้ากองโตเสร็จ ผมก็หันมาวุ่นกับการถูบ้านครับ โดยมีขยะกองใหญ่อยู่หนึ่งกองกำลังนอนอืดอยู่บนโซฟาเกะกะการทำงานของผม พร้อมกับเบียร์กะป๋องที่วางกองไว้บนโต๊ะรับแขกทั้งที่ยังดื่มไม่หมดและกระป๋องที่ดื่มหมดแล้ว และซากถุงขนมถุงเล็กๆ ที่ซื้อมาจากญี่ปุ่นกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ แถมยังมีถุงที่ทานหมดแล้วแต่ไม่ยอมเอาไปทิ้งถังขยะตกลงมาบนพื้นอีก
“พี่ชัชครับ ผมจะถูบ้าน”
“อือ”
“เอาขาขึ้นหน่อยสิครับ นั่งเกะกะอยู่แบบนี้ผมถูไม่ได้ แล้วก็อย่าเอาขาพาดโต๊ะรับแขกสิครับ”
“โหยต้น อย่าบังดิ พี่ดูมวยอยู่”
ว่าแล้วแฟนของผมก็ขยับตัวไปนอนเอกขเนกบนโซฟาพร้อมๆ กับหยิบรีโมทโทรทัศน์กดเร่งเสียงขึ้นอีก แต่มือของพี่นะ เปื้อนผงวาซาบิจากถั่วอยู่นะครับ!
“พี่ชัชอ่ะ อย่าทานขนมแล้วไปหยิบจับของอย่างอื่นสิครับ มันสกปรกนะ!”
ผมด่าพี่ชัชทันทีอ่ะ เรื่องแบบนี้ยอมไม่ได้นะครับ พี่ชัชเหลือบตามามองผมทีนึงก่อนจะเอารีโมทไปเช็ดกับเสื้อ ผมรู้สึกได้เลยว่าเส้นความอดทนผมมันกำลังจะขาด ผู้ชายอะไร สุดๆ!
“ต้น... ยืนเท้าสะเอวกอดไม้ถูบ้านแบบนี้เหมือนอีแก่ในขายหัวเราะเลยว่ะ ฮ่าๆ”
“พี่ชัช!”
พอกันที! ผมไม่ทนแล้ว!
“ผมไม่ตลกนะครับ ช่วยคิดถึงคนที่ต้องทำความสะอาดบ้างสิครับ เสื้อนั่นผมก็ต้องซัก ถุงขนมพวกนี้หมดแล้วก็ช่วยทิ้งลงถังขยะด้วยสิครับ กองไว้แล้วมันก็ปลิวตกไปทั่ว ไหนจะผงวาซาบิพวกนั้นอีก”
“ก็พี่ยังกินไม่เสร็จอ้า”
เสียงพี่ชัชประท้วงขึ้นอ่อยๆ แต่ผมยังพูดไม่เสร็จครับ ยังไม่ใช่เวลาให้พี่มาแก้ตัว!
“ไม่ต้องมาเถียงเลยครับ ผมยังบ่นไม่จบ! เบียร์นี่ก็ด้วย อย่างน้อยๆ ก็เอาที่รองแก้วมารองหน่อยสิครับ มันละลายมีหยดน้ำเปียกไปหมดแล้ว! แล้วจะกินทำไมก็ไม่รู้ วันนี้กระป๋องที่สองแล้วนะครับ!”
“โห เป็นชุด...”
“พี่ชัช!”
“โธ่ที่รักคร้าบ...”
ทันทีที่โดนผมขึ้นเสียงใส่ พี่ชัชก็เดินมากอดผม แขนสองข้างของพี่ชัชรวบตัวผมเอาไว้ ส่วนปากที่กรุ่นกลิ่นเบียร์นิดๆ นั่นก็หอมแก้มผมดังฟอด คิดจะใช้ลูกอ้อนกับผมเหรอ ฝันไปเถอะ วันนี้ผมจะไม่ยอมให้อีกแล้วครับ!
“ก็กินที่บ้านอ่ะ ไม่ได้ไปกินที่ไหน ดื่มนิดๆ หน่อยๆ อยู่กับบ้านเอง นะ นะ”
“เอาแต่กินเบียร์ทุกวันๆ ลงพุงจะตายอยู่แล้วรู้ตัวมั้ยครับ”
“บ้า ย๊าง ยัง พี่ยังไม่มีพุง”
“ไม่มีอะไรล่ะครับ ย้วยแล้ว เคยชั่งน้ำหนักตัวเองบ้างมั้ย วันก่อนก็บ่นกางในเกงคับไม่ใช่เหรอครับ ใหญ่กว่า XL หาไซส์ยากนะครับ”
เอ่อ... ถึงผมจะพูดแบบนั้นแต่ก็ใช่ว่าแฟนผมลงพุงมากถึงขนาดต้องใช้กางเกงในไซส์ใหญ่พิเศษหรอกนะครับ คือที่พี่ชัชใส่ไซส์ XL นะ เพราะอย่างอื่นต่างหาก ...
พี่ชัชเป็นผู้ชายตัวใหญ่ครับ สูงตั้ง 184 เซ็นฯ แล้วก็โครงร่างใหญ่ด้วย ถึงจะไม่ได้เล่นกล้ามจนมีกล้ามเป็นมัดๆ แต่ก็ล่ำพอสมควรไม่ใช่พวกผอมแห้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าพี่ชัชจะหุ่นดีมีกล้ามมีซิกแพคชวนมองหรอกนะครับ พี่ชัชแค่ไม่ค่อยมีไขมันส่วนเกินก็เท่านั้นแหละ แต่ตอนนี้น่ะ... พุงมันเริ่มมาแล้วครับ
“หือ ถ้าพี่จะลงพุงก็เพราะต้นนั่นแหละ ทำไงได้มีเมียดี ทำกับข้าวให้พี่กินทุกวัน พี่ก็อ้วนเอาอ้วนเอาดิ่”
“โห แถหน้าด้านๆ เลยนะครับ”
ถึงจะรู้ว่าพี่ชัชแถหน้าด้านๆ แต่... ไม่รู้ทำไมผมเผลอยิ้มออกมา
“ไม่ด้านนะ นิ่มจะตาย ดูดิ่ๆ”
นั่น พี่ชัชเอาคางสากๆ มาไถแก้มผมด้วยอ่ะ ไม่ไหวแล้ว ผู้ชายคนนี้นี่มัน... ผมแพ้แล้ว
“ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเลยครับ เดี๋ยวเมษจะมากินข้าวเย็นด้วยแท้ๆ นี่สามโมงกว่าแล้ว”
ผมมองพี่ชัชที่ใส่แต่กางเกงบอลตัวเก่านอนอืดดูมวยอยู่กับบ้านแล้วเซ็งจริงๆ ผมรักผู้ชายพรรณนี้เข้าไปได้ยังไงนะครับ?
“คร้าบๆ”
พี่ชัชหอมแก้มผมเบาๆ อีกทีหนึ่งก่อนจะเดินไปแต่งตัวครับ
ให้ตายสิ! ผมมองซากถุงขนมที่พี่ชัชทิ้งไว้กับกระป๋องเบียร์ที่ยังเหลืออีกครึ่งนึงแล้วก็เซ็ง คิดถูกหรือคิดผิดครับเนี่ยที่สมัครเป็นลูกสะใภ้บ้านพรหมโรจน์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
FOLLOW ME