Drama Queen & Dump King

     ผมกลับมาถึงเมืองไทยแล้วครับ โครตเหนื่อยเลยแม่ง! กว่าจะส่งหมอกลับบ้านเกือบหมดกรุ๊ป ดีนะครับที่คอนโดผมอยู่ใกล้ๆ เลยพอหาเรียกแท็กซี่กลับห้องได้บ้าง ผมงี้แทบต้องอ้อนวอนก้มลงกราบอ่ะ กว่าพี่คนขับแกจะ “อะๆ ไปก็ไป” แม่งเสือกจะรับแต่ฝรั่ง ไปแต่ย่านนักท่องเที่ยว ผมละไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมพวกมันไม่ติดป้ายไปเลยละครับว่า “ไม่รับคนไทย” เฮ้อ... เซ็งครับ จะให้ผมขับรถมาจอดก็ใช่ที่ ค่าที่จอดโครตแพงครับ จะให้เมียมารับก็เกรงใจ ลงท้ายก็เลยต้องหาทางกลับเอาแบบนี้เนี่ยแหละครับ

 

     ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาที่ผมหรือฟ่างมีบิน เราจะมารับกันและกันเสมอๆ ครับ แต่ทำไงได้ ต้นมันกลัว ไม่ชอบขับรถ ซึ่งก็เป็นเพราะผมเอง ผมคงไม่มีหน้าไปรบกวนมันหรอกครับ เกิดมีอะไรขึ้นมาอีก ผมคงเสียใจมากกว่าเดิม

 

     ไอ้ที่ไปญี่ปุ่นนี่อย่านึกว่าสนุกเชียวนะครับ เหนื่อยโครตๆ งานแบบผม ต่อให้อยู่ซาฮาร่าหรือมัลดีฟส์ก็เป็นได้แค่ขี้ข้าครับ ไม่มีเวลาสนุกส่วนตัวของตัวเองมากนักหรอก รีบกลับบ้านไปกอดเมียดีกว่าครับ คิดถึงไอ้ต้นมันจะแย่

 

     ผมเดินลากกระเป๋าเดินทางขึ้นคอนโด อยากอาบน้ำนอนเต็มแก่แล้วครับ เกือบเที่ยงคืนแล้ว ไม่รู้ป่านนี้ต้นมันนอนแล้วรึยัง? ผมเอากุญแจห้องไปไว้ไหนวะเนี่ย ไม่อยากกดออดเลย กลัวต้นมันหลับอยู่ เกรงใจมันครับ

 

     ผมหากุญแจเจอละ หือ? ไฟในห้องเปิดอยู่ เสียงเมียผมดังขึ้น

 

     “พี่ชัช? กลับมาแล้วเหรอครับ”

 

     แม่เจ้า! ขาอ่อนไอ้ต้น! ภาพแรกที่ผมกลับมาเห็นหลังจากไม่ได้เจอหน้าเมียตัวเองมาห้าวันเต็มๆ คือภาพที่เมียผมใส่กางเกงนอนขาสั้นสไตล์บ็อกเซอร์กับเสื้อยืดหลวมๆ ตัวเก่าของผมเอง ต้นนั่งชันเข่าวางหนังสือไว้บนหน้าขาอยู่ตรงโซฟา ผมไม่รู้หรอกว่าทีวีที่เปิดไว้มันฉายอะไรอยู่ ผมเห็นแต่ขาอ่อนเมียผมเท่านั้นแหละ!

 

     ไม่ได้ว้อย ห้ามหื่น ถึงจะไฟเขียวแต่ก็ห้าม!

 

     “กลับมาแล้วครับที่รัก เหนื่อยจัง”

 

     ต้นเดินมาช่วยยกกระเป๋าเดินทางของผมเข้าห้องตามประสาเมียที่ดี

 

     “ของเยอะจังครับ”

 

     “ของเรานั่นแหละ ขนมกับของฝากเผื่อเพื่อนเราด้วยไง”

 

     “เปลืองนะครับนั่น”

 

     “เอาน่า ไปญี่ปุ่นทั้งที”

 

     ต้นมันรับเอาเสื้อแจ็คเก็ทกับเป้ใบเล็กของผมไปเก็บให้แล้วก็รินน้ำเย็นๆ มาเสริฟผมทันที แหม ช่างเอาใจชะมัด ถึงน้ำจะชื่นใจแต่ถ้าพี่ได้อย่างอื่นด้วยจะแจ่มมากๆ เลยน้องเอ้ย เสียดายพี่ไม่มีแรง

 

     “พี่ชัชหิวมั้ยครับ ทานอะไรมาแล้วรึยัง?”

 

     “ไม่อ่ะ กินมาแล้วบนเครื่อง”

 

     “งั้นไปอาบน้ำก่อนเถอะครับ พี่พึ่งกลับมาถึง คงเหนื่อยแย่ เดี๋ยวผมเก็บของให้เอง”

 

     “อื้อ แล้วเราอ่ะ ทำไมยังไม่นอนฮะ? รอพี่เหรอ”

 

     นั่นๆ มีเขิน หน้าแดงด้วยเว้ยเฮ้ย พี่ก็อยากอยู่หรอกนะ แต่โครตเหนื่อยเลย รอก่อนนะเมียจ๋า ขอผัวพักซักวัน หึ หึ

 

     ความจริงแล้วปกติต้นชอบใส่ชุดนอนเข้าชุดกันน่ะครับ พวกชุดนอนแบบเชิ้ตที่ต้องติดกระดุมน่ะ พวกคุณคงนึกออก ต้นมันใส่ชุดนอนแบบนั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว และถ้าอะไรที่มันยังใส่นอนได้ไม่ขาดมันก็ใส่ครับ เพราะปีที่ผ่านมาตัวมันก็ไม่ได้โตขึ้นซักเท่าไหร่ เอ่อ... ยกเว้นบางตัวน่ะนะ ที่ผมเผลอถอดแรงไปหน่อย กระดุมมันก็เลยหลุดๆ หายไปบ้างก็มี

 

     ส่วนพวกกางเกงขายาวกับเสื้อยืดสีพื้นๆ พวกนั้นอ่ะ ของผมเอง สมบัติเก่าดูดีมีสไตล์ที่แฟนเก่าผมจัดให้ครับ พอใส่แบบนั้นนอนมาตลอดมันก็เลยชิน แล้วต้นมันก็พวกงก มันไม่ถือเรื่อง “ของชิ้นนั้นของแฟนเก่าพี่ซื้อไว้ ผมรับไม่ได้” ผมก็เลยยังใช้เสื้อผ้าพวกนั้นอยู่ ส่วนเมื่อก่อนตอนนอนคนเดียวผมใส่อะไรนอนน่ะเหรอ ก็เกงบอลกับเสื้อยืดย้วยๆ น่ะสิครับ บางทีก็ไม่ใส่เสื้อใส่แต่กางเกงตัวเดียวพอ

 

     แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ต้นหน้าแดงน่ะเหรอครับ ผมจะใบ้ให้ก็ได้ว่า ต้นมันไม่ได้ใส่บ็อกเซอร์ มันใส่กางเกงในผู้ชายแบบปกติครับ เพราะงั้นแล้วไอ้การที่มันใส่เสื้อยืดชุดนอนของผม กับบ็อกเซอร์สั้นๆ มานั่งโชว์ขาอ่อนรอผมอยู่เนี่ย คุณคิดว่ามันจะแปลว่าไรละครับ?

 

     ก็ไม่เชิงว่าเป็นรหัสลับที่เราตกลงกันไว้หรอกนะครับ เพราะต้นมันไม่เคยพูด แต่ถ้าผมสะกิดตอนมันใส่แบบนี้ทีไรมันก็ไม่เคยขัดอ่ะ ของแบบนี้ใช้เซนส์เอาก็พอครับ ดูก็รู้ ไม่จำเป็นต้องพูดออกมา หึ หึ

 

     ผมดื่มน้ำไปจ้องมองหน้าแดงๆ นั่นไป น่ารักชะมัด

 

     “ไปอาบน้ำก่อนเถอะครับ”

 

     ทำเขินแล้วเดินหนี ฮ่าๆ ต้นมันเฉไฉไปรื้อกระเป๋าผมใหญ่เลยครับ แต่มีให้รื้อไม่เยอะหรอกไอ้น้อง รอบนี้พี่ไม่ได้ซื้อไรกลับมามากมาย ฮ่าๆ

 

     พอเห็นแบบนี้ผมก็มีความสุขนะ คือคนเราพอกลับบ้านมาจากทำงานเหนื่อยๆ มีคนรออยู่ที่บ้าน ได้กลับมาเจออะไรแบบนี้ มันอิ่มเอมใจนะครับ ต้นมันไม่ใช่แค่คนรักของผม แต่มันทำให้ผมสัมผัสได้ถึงคำว่าครอบครัว แม้ว่าทั้งผมกับมันจะเป็นผู้ชายกันทั้งคู่ก็ตาม

 

     “กระเป๋านั้นมีแต่เสื้อผ้าอ่ะต้น ใบเล็กมีของกินนิดหน่อย ต้องรีบเอาเข้าตู้เย็น เพราะมีช็อกโกแล็ตด้วย”

 

     “ได้ครับ”

 

     ต้นมันรับคำแล้วก็หันไปรื้อกระเป๋าใบเล็กเอาของออกมาเก็บให้ผม โชคดีชะมัดมีเมียแบบนี้

 

     “ฝากด้วยนะ พี่ไปอาบน้ำก่อนล่ะ โครตเหนื่อยเลย”

 

     ผมอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณโกนหนวดโกนเคราให้สมใจกับที่ทนมาเกือบอาทิตย์เต็มๆ แม่งที่นู่นโครตหนาวอ่ะ ถึงจะมีออนเซ็นแต่ผมไม่กล้าแช่นานอ่ะ แถมมันยังทำไรไม่ค่อยสะดวกด้วย เพราะอยู่กับคนหมู่มาก ยังไงๆ กลับมาอยู่บ้านตัวเองก็สะดวกดีที่สุดครับ

 

     พอออกมาก็เห็นต้นมันลากกระเป๋าใบที่ใส่เสื้อผ้าเข้ามาในห้องนอนแล้ว พอมันเห็นผมมันก็ถามผมทันที

 

     “พี่ชัชมีอะไรที่ต้องรีบใช้พรุ่งนี้มั้ยครับ ผมจะได้เอาออกมาให้ก่อน”

 

     เมียผมนี่อะไรๆ ก็ยกให้ผมเป็นที่หนึ่งก่อนจริงๆ เลย โครตรักเลยอ่ะ

 

     “ยังอ่ะ พรุ่งนี้พี่ว่าจะขอพักซักวัน แล้วเราเหอะ ป่านนี้ยังไม่นอน”

 

     “พรุ่งนี้ผมไม่มีเรียนครับ อาจารย์ไม่สอน”

 

     “เหรอ มิน่า”

 

     “ครับ?”

 

     มันเงยหน้ามามองผมด้วยดวงตาซื่อๆ ต้นมันตาไม่โตนะ ออกเรียวๆ ด้วยซ้ำ แต่พอมันทำหน้างงๆ แล้วมันดูโครตน่ารักเลย เพราะคิ้วที่ชอบขมวดหน่อยๆ ของมันนั่นแหละ ดูอ่อนต่อโลกดี ผมคิดมาตลอดเลยว่าต้นมันตาสวย มองแล้วแทบละสายตาจากมันไม่ได้ เหมือนลูกแกะชะมัด น่างาบสุดๆ ผมบอกคุณรึยังว่าผมชอบกินแกะที่สุดอ่ะ

    

     ผมนั่งอยู่บนเตียง มองมันรื้อของออกมา มันเอาเสื้อผ้าใช้แล้วของผมไปใส่ตะกร้า พวกของฝากมันกองไว้ให้มุมนึง ดูแล้วเพลินตาดีครับ แต่ผมชักง่วงแล้ว

 

     “อีกใบเก็บแล้วเหรอต้น”

 

     “เรียบร้อยแล้วครับ เหลือแต่ใบนี้”

 

     ผมยิ้มให้มันนิดๆ แล้วกวักมือเรียก ต้นมันทำหน้างงเล็กน้อย ผมตบลงบนเตียงอีกสองทีก่อนจะอ้อนมัน

 

     “ไว้ค่อยเคลียร์พรุ่งนี้ก็ได้ต้น พี่ง่วงแล้ว”

 

     “พี่ชัชนอนไปก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมเก็บเสร็จแล้วก็นอนเอง”

 

     “ไม่เอาอ่ะ อยากนอนกอดเมีย คิดถึงจะตายอยู่แล้ว ไม่เจอตั้งห้าวัน”

 

     ผมพูดพร้อมกับชูมือขึ้นทั้งสองข้างเหมือนเด็กๆ อย่าดูถูกไปเชียวนะครับ มุขนี้ใช้ได้ผลกับไอ้ต้นนะเออ ได้ผลเกือบทุกครั้งด้วย นั่นไง ไอ้ต้นมันหน้าแดงแล้ว มันดูลังเลอยู่นิดหน่อยก่อนจะลุกขึ้นไปปิดไฟแล้วก็เดินมาที่เตียง

 

     ต้นมันขึ้นมาบนเตียงแล้วก็ค่อยๆ กระเถิบมาซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนผม ดูมันเขินๆ หน่อยๆ เพราะปกติเวลานอนก็ตัวใครตัวมันอ่ะ ไม่ได้นอนกอดกันทุกคืนสวีทหวานหรอกนะครับ ต้นมันชอบนอนตะแคง ส่วนผมก็โครตนอนดิ้น ต้นมันเลยไม่ชอบนอนใกล้ๆ ผม มันบอกยุกยิกจนมันนอนหลับสนิทไม่ค่อยได้

 

     ผมได้กอดเมียซักที ผมคิดถึงมันชะมัดเลย คิดถึงกลิ่นพีซอ่อนๆ บนตัวมันด้วย ว่าแล้วก็หอมมันไปหลายทีเหมือนกันครับ ผมกอดต้นอยู่แบบนั้นมีลูบๆ คลำๆ บ้างนิดหน่อย แต่ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ก็บอกแล้ว ผมเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ไม่มีแรงแล้วครับ แค่ได้นอนกอดเมียอยู่เฉยๆ แบบนี้ก็มีความสุขสำหรับผมแล้ว เรื่องอื่นไว้ว่ากันทีหลัง ขอผมหลับซักตื่นก่อนเหอะ

 

     ว่าแล้วก็ชักจะง่วงๆ หนังตาจะปิดแล้วครับ ต้นมันยุกยิกขยับเข้ามาเบียดๆ ผมนิดหน่อย วันนี้อ้อนเป็นพิเศษเชียวนะ น่ารักจริงๆ เมียพี่ เพราะแบบนั้นผมก็เลยกอดต้นแน่นเป็นพิเศษ สุขโครตๆ เลยครับ

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++