Drama Queen & Dump King

     ต้นน้ำหลับตาลงพักผ่อนอย่างสบายใจโดยไม่ได้ใส่ใจเลยว่าคนข้างกายนั้นจะคิดอะไร แม็กซ์แทบนอนไม่หลับทั้งคืน นับตั้งแต่ครั้งนั้นที่เกิดเหตุการณ์บางอย่างระหว่างเขากับต้นน้ำ นั่นเป็นคืนสุดท้ายที่เขาและต้นน้ำได้นอนค้างด้วยกัน หลังจากนั้นต้นน้ำก็ตีตัวออกห่างเขาไปเพราะผู้ชายคนนั้น เขาไม่มีโอกาสใกล้ชิดกับต้นน้ำอีกเลย จนกระทั่งตอนนี้…

 

     ถึงแม้ว่าระหว่างเขากับต้นน้ำจะเคลียร์กันได้แล้วก็จริง แต่ความรู้สึกภายในใจเขามันไม่ได้หายไปไหน หลายต่อหลายครั้งที่เขาลังเลอยากทำตามความต้องการของจิตใฝ่ต่ำของตัวเอง แต่ลงท้ายก็ไม่กล้า เขารักต้นน้ำเกินกว่าจะยอมมีความสุขอย่างฉาบฉวยเพียงชั่วคราว แม็กซ์นอนกระสับกระส่ายอยู่นานจนทนไม่ไหว ทั้งๆ ที่เขาป้องกันตัวเองไปรอบหนึ่งแล้วแท้ๆ แต่ดูท่ามันคงไม่พอ ในที่สุดเขาตัดสินใจลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

 

     แม็กซ์ลุกขึ้นนั่งพลางหันไปมองต้นน้ำ แสงไฟสนามที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาสะท้อนภายในห้องส่องให้เห็นเพื่อนรักของ เขากำลังนอนหลับตาพริ้ม น่ารัก! แม็กซ์คิดอะไรไม่ออกนอกจากคำๆ นี้ โดยไม่รู้ตัว มือของเขาก็เผลอไล้เบาๆ บนแก้มของคนที่กำลังหลับ แม็กซ์นึกสงสัยว่าริมฝีปากที่ต้นน้ำเผลอกัดจนแตกนั้นจะยังคงนุ่มนวลเหมือนที่เขาเคยสัมผัสหรือเปล่า เขาต้องพยายามห้ามตัวเองไม่ให้เลื่อนมือไปสัมผัส... เป็นโอกาสของเขาแล้ว!

 

     แม็กซ์ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้พลางหายใจอย่างหนักหน่วง สำนึกฝ่ายดีชั่วในตัวเขากำลังตีกันอย่างรุนแรง โอกาสแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นได้ง่ายๆ แค่จูบเบาๆ ต้นน้ำกำลังหลับ คงไม่รู้เรื่อง... เขาชะโงกเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นหอมของสบู่ที่จางลงตามเวลา

 

     แต่แล้วแม็กซ์ก็เบรคตัวเองไว้ได้ทันก่อนจะตั้งสติสั่งตัวเองให้ถอยห่างออกมา เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหันหลังทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียง

 

     “ทำไมถึงไม่ทำล่ะ?”

 

     “ต้น!”

 

     เพราะเสียงของเพื่อนรักดังขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยแม็กซ์จึงตกใจ เมื่อเขาหันกลับมาก็พบกับต้นน้ำที่กำลังลืมตามองเขาอยู่ ดวงตาของเพื่อนรักสะท้อนแสงไฟส่องประกายอยู่ในเงาสลัวชวนให้เดาความรู้สึกลำบาก แม็กซ์เกิดอาการติดอ่างกระทันหัน ต้นน้ำขยับตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะถามต่อ

 

     “ทำไมถึงไม่จูบล่ะ?”

 

     น้ำเสียงของต้นน้ำสงบราบเรียบปราศจากอารมณ์ใดๆ มีเพียงสายตาที่จ้องตรงมาเท่านั้นที่ดูจริงจังเสียจนแม็กซ์ไม่กล้าหลบตา จริงจังหากแต่ก็ไร้อารมณ์ ต้นน้ำไม่ได้โกรธเขา แม็กซ์เรียบเรียงคำพูดในหัวของตนพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วตอบ

 

     “ครั้งแรกที่เราจูบกันแม็กซ์ใช้กำลังกับต้น ส่วนครั้งที่สอง... แม็กซ์ก็ขโมยจูบต้น ถ้ามันจะมีครั้งที่สาม มันต้องเกิดจากความเต็มใจของต้น แม็กซ์ไม่อยากทำแบบนั้นอีก แม็กซ์ทำไม่ลง”

 

     แม้ภายในห้องนอนจะมืด มีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากไฟสนามด้านนอก แต่แม็กซ์ก็เห็นรอยยิ้มนั้น ต้นน้ำยิ้มให้แม็กซ์อย่างอ่อนโยน มันใกล้เคียงกับคำว่ารักหากแต่ก็ไม่ใช่เพราะเจือไว้ด้วยความสงสาร ต้นน้ำเองก็รักเขา แต่ไม่ใช่รักแบบคนรัก

 

     “แม็กซ์ก็รู้ว่าไม่มีวัน”

 

     “แต่ขอแม็กซ์รอไม่ได้เหรอ ถึงไม่มีวันก็ช่าง แม็กซ์ไม่ได้หวังอะไรแล้ว แค่ขอรักต้นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้เหรอ”

 

     “แม็กซ์จะรอเราทำไม ไม่คุ้มหรอก แถมเรายังเป็นผู้ชาย... นายชอบผู้หญิงไม่ใช่เหรอ”

 

     “แม็กซ์ไม่รู้... แม็กซ์ก็ไม่รู้ว่าทำไม รู้แต่ว่าต้องเป็นต้นเท่านั้น มีแต่ต้นคนเดียวที่ทำให้แม็กซ์เป็นแบบนี้”

 

     การโต้เถียงดำเนินไปอย่างแผ่วเบา ต้นน้ำได้แต่ก้มหน้าลงเพราะไม่รู้จะทำเช่นไร

 

     “นะต้น นะ... อย่าบังคับให้แม็กซ์ตัดใจเลย แม็กซ์ไม่หวังอะไรแล้วก็ได้ ขอแค่ให้แม็กซ์ได้รักต้นนะ เราเป็นเพื่อนกันไปแบบนี้ก็ได้ แม็กซ์จะไม่เรียกร้องอะไรหรอกแม็กซ์สัญญา”

 

     ถ้อยคำของเพื่อนรักช่างฟังแล้วเจ็บปวด แม็กซ์ไม่ได้โต้เถียงเพื่อให้เขาหันไปรักตน แม็กซ์กำลังอ้อนวอนขอร้องให้เขาอนุญาตให้แม็กซ์ได้รัก ต้นน้ำได้แต่เห็นใจ เขารู้ดีว่าเขาร้ายกาจ เขาใช้ประโยชน์จากคนตรงหน้ามาตลอด นับตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ คนที่เห็นแก่ตัวที่สุดก็คือเขา

 

     “เรามีอะไรดีขนาดนั้น นายไม่เห็นจะต้องระ ... สนใจเราขนาดนั้นเลย”

 

     “ก็มันรักไปแล้ว ต้นเลิกรักแฟนต้นได้มั้ยล่ะ อาการเดียวกันมั้ง”

 

     “หึๆ ฮ่าๆ”

 

     เพราะถูกแซวกลับ ต้นน้ำจึงเผลอหัวเราะออกมา ใช่สิ! ตัวเขาเองถูกกระทำถึงขนาดนั้นยังเลิกรักชัยชัชไม่ได้ แม็กซ์เอาคำปฏิเสธที่เขาเคยใช้กลับมาตอกกลับเขาได้อย่างจัง

 

     และเพราะต้นน้ำหลุดหัวเราะออกมา แม็กซ์จึงอ้อนวอนต่อด้วยเสียงกระซิบ แม็กซ์รู้ดีว่าต้นน้ำเลิกรำคาญตนแล้ว ถ้าจะทำอะไรก็ต้องเสี่ยงทำตั้งแต่ตอนนี้ ต้นน้ำกำลังเห็นใจเขาอยู่

 

     “นะต้น อย่าบอกให้แม็กซ์เลิกรักต้นเลยนะ แม็กซ์ไม่ขออะไรจากต้นแล้ว ขอแค่นี้เท่านั้นแหละ”

 

     “นายดีกับเรามากเลยแม็กซ์ ทุกๆ สิ่งที่นายทำ เรา... ทั้งๆ ที่เราเห็นแก่ตัวขนาดนี้แต่นายก็ยังคงดีกับเรา เราไม่รู้จะตอบแทนนายยังไง”

 

     เพราะท่าทางของต้นน้ำที่ดูละอายใจ บวกกับความต้องการบางอย่างที่ร่ำร้อง แม็กซ์จึงพลั้งปากเอ่ยออกไป แม้จะรู้ดีว่ามันบ้าแต่เขาก็อยากวางเดิมพัน

 

     “งั้นถ้าแม็กซ์ขอจูบต้นซักครั้ง ต้นจะยอมมั้ยล่ะ”

 

     “แม็กซ์ก็รู้ว่าไม่ได้ เราทำแบบนั้นลับหลังพี่ชัชไม่ได้หรอก”

 

     ต้นน้ำปฏิเสธตามที่แม็กซ์คาดไว้ แม้จะมืดแต่แม็กซ์ก็เห็นอากัปกิริยาเม้มปากของต้นน้ำ มือของเพื่อนรักเผลอขยุ้มผ้านวมเสียจนแน่น แม็กซ์ได้แต่ปลงแล้วถอนหายใจอย่างตัดใจ

 

     “อื้อ ก็รู้อยู่แล้ว ต้นไม่มีวันยอมหรอ-”

 

     “ถ้าให้จูบคงไม่ได้ แต่ถ้าแค่นี้ เราโอเคนะ”

 

     ต้นน้ำพูดแทรกขึ้นมาโดยที่เขายังพูดไม่จบ และพร้อมๆ กันกับที่ต้นน้ำพูดจบ สัมผัสแผ่วเบาที่ข้างแก้มก็ถูกประทับ แม็กซ์ได้แต่อึ้ง นึกไม่ถึงว่าต้นน้ำจะเป็นฝ่ายหอมแก้มเขา แต่แล้วต้นน้ำก็ขยับตัวหนีอย่างรวดเร็วพลิกตัวจะนอนหันหลังให้เขา กะทำเนียนไม่รู้ไม่ชี้ ทว่ามือของเขาไวกว่า เขาอ่านเกมของเพื่อนรักออก แม็กซ์ดึงเอาตัวของต้นน้ำมารัดไว้ในอ้อมกอดแล้วล้มตัวลงทาบทับร่างต้นน้ำเอา ไว้อย่างโหยหา

 

     “แม็กซ์!”

 

     “แค่กอดนะต้น นะ ขอแค่กอด ขอแค่คืนนี้เท่านั้น พอพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วแม็กซ์จะลืมทุกอย่าง วันนี้ขอแม็กซ์กอดต้นวันนึงนะ แค่กอดคงไม่เป็นไร ก็แค่เพื่อนกอดกัน”

 

     เสียงของแม็กซ์สั่นจนคล้ายเสียงสะอื้น ต้นน้ำเลยได้แต่ตกใจจนตัวแข็งไม่กล้าขยับ แม็กซ์ร้องไห้ เขาสัมผัสได้ถึงความรักที่เพื่อนมีให้ผ่านอ้อมกอดที่โอบเขาไว้อย่างหวงแหน เขาเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน เขาสงสารแม็กซ์ แต่ก็ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเพื่อนได้ เพราะเขาไม่ได้รักแม็กซ์อย่างที่เขารักชัยชัช!

 

    เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ต้นน้ำได้แต่จมอยู่ในความคิดของตัวเอง ส่วนแม็กซ์เองก็ได้แต่ตักตวงช่วงเวลาดีๆ แสนสั้นนี้เอาไว้ เขาทำได้แค่กอด เขาทำได้แค่นี้ ไม่มีสิทธิ์ทำมากกว่านี้ เขาย้ำเตือนกับตัวเองว่าเขาจะต้องไม่ทำให้ต้นน้ำต้องเจ็บปวด เขาไม่อยากทำให้เพื่อนรักลำบากใจ จนกระทั่งพายุอารมณ์ในตัวเขาสงบลง แม็กซ์ก็จับต้นน้ำพลิกตัวให้หันมาเผชิญหน้ากัน

 

     “ขอโทษนะ แม็กซ์บังคับต้นอีกแล้ว”

 

     แม็กซ์พูดพลางสูดจมูกกลั้นสะอื้น

 

     “ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่เพื่อนกอดกัน”

 

     “อื้ม พวกเราเป็นเพื่อนกัน”

 

     ถ้อยคำของต้นน้ำช่างกัดกินหัวใจ แม็กซ์เลยได้แต่พยายามยิ้มทั้งน้ำตา เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนกัน และเพื่อนของเขาก็มีคนรักอยู่แล้ว

 

     “เพื่อนกันหอมแก้มกันไม่แปลกเนาะ ฮ่าๆ”

 

     “อันนั้นไม่นับนะ ก็.. ก็เรา...”

 

     “ต้นอยากทำอะไรเพื่อแม็กซ์บ้างแม็กซ์รู้ แต่หอมแก้มเนี่ยนะ แม็กซ์ไม่ใช่เด็กนะต้น ฮ่าๆ ขืนแฟนต้นรู้มีหวังแม็กซ์โดนฆ่าแน่ๆ”

 

     “อย่างน้อยๆ ก็ดีกว่าจูบแล้วกันล่ะ”

 

     “แล้วไมไม่กอด”

 

     “อันนั้นมันเขินกว่านี่ หอมแก้มนี่แหละดีแล้ว ใครๆ ก็ทำกัน มันเป็นการแสดงออกถึงความรักความเอ็นดูดีออก เพื่อนกันก็ทำได้ เมษยังทำบ่อยๆ หลานเราก็ด้วย”

 

     ต้นน้ำแก้ตัวด้วยน้ำเสียงงึมงำ เพื่อนเขาคงไม่รู้ว่าเวลาที่ตนเผลอหน้าแดงทำน้ำเสียงเขินอายเช่นนี้มันน่ารักสุดหัวใจ แม็กซ์ได้แต่ปล่อยให้หัวใจตัวเองเต้นอยู่ในกำมือของต้นน้ำ เขาห้ามตัวเองไม่ได้ ก็ใครใช้ให้เพื่อนเขาน่ารักขนาดนี้กันล่ะ

 

     “หือ แอบแรดเหรอ ระวังเหอะจะฟ้องแฟนต้น”

 

     “บ้า! ไม่เอาแล้วไม่คุยด้วยแล้ว นอนเหอะ”

 

     “ต้นแหละ ตื่นมาทำไม ทำเป็นหลับนะ”

 

     “ไม่ได้แกล้งหลับซักหน่อยก็นายเล่นพลิกตัวแบบนั้นใครมันจะไปหลับลง”

 

     ทั้งสองคนเถียงกันพลางซุกตัวลงใต้ผ้านวมอันอบอุ่น แต่แล้วเพราะแม็กซ์เขยิบมาจนใกล้แล้วกอดเขาเอาไว้ ต้นน้ำเลยร้องเสียงหลง

 

     “แม็กซ์!”

 

     แม้ต้นน้ำจะประท้วงอย่างตกใจ หากแต่เสียงของแม็กซ์กลับสงบนิ่ง น้ำเสียงขอร้องที่ถูกส่งออกมาอย่างจริงจังหนักแน่นจนต้นน้ำไม่กล้าปฏิเสธ

 

     “เฉพาะคืนนี้เท่านั้นต้น นะ ขอแม็กซ์นอนกอดต้นนะ แค่คืนนี้คืนเดียว ตื่นมาพรุ่งนี้แม็กซ์สัญญาว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีก แค่อยากกอดเพื่อนคนสำคัญ ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แม็กซ์คงไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้วในชีวิต”

 

     ใบหน้าที่อยู่ใกล้กันแค่คืบชวนให้ใจสั่น พวกเขาอยู่ใกล้กันจนต้นน้ำสามารถรับรู้ถึงลมหายใจของแม็กซ์ ถึงจะไม่ได้คิดอะไรแต่ให้มาอยู่ใกล้ๆ กันกับแม็กซ์แบบนี้เขาก็เขิน ต้นน้ำไม่ชินกับการถูกจดจ้องด้วยสายตาจริงจังจากแม็กซ์ในระยะประชิด พอแม็กซ์นิ่งๆ แบบนี้ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจนต้นน้ำไม่คุ้นเคยกับภาพลักษณ์แบบนี้ เขารู้ดีว่าตัวเองกำลังหน้าแดง

 

     “แต่.. มันอึดอัดอ่ะ”

 

     “อย่าปากแข็ง ต้นชอบนอนซุกคนอื่นแม็กซ์รู้ ต้นติดหมอนจะตาย ถ้าไม่มีหมอนก็จะม้วนผ้าห่ม กอดกับแม็กซ์ซักคืนนะต้น”

 

     ต้นน้ำได้แต่เม้มปากขัดใจ ใครใช้ให้เขากับแม็กซ์สนิทกันมานาน แม็กซ์รู้นิสัยเขาดีเกินไป แต่พอคิดๆ ดูแล้ว เขาก็สงบลงและยอมให้แม็กซ์กอดตนเองต่อไปเรื่อยๆ เพราะนี่คงเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่เขาพอจะทำให้เพื่อนได้โดยไม่ผิดต่อคนรัก

 

     ต้นน้ำนอนอยู่ในวงแขนของเพื่อนเงียบๆ อ้อมกอดของแม็กซ์มันไม่คุ้นเคยเหมือนกับอ้อมแขนของชัยชัช แต่ต้นน้ำก็มั่นใจว่าเรื่องระดับความปลอดภัยนั้นวงแขนนี้จะปกป้องเขาได้ไม่แพ้กัน แม็กซ์ลูบหลังเขาเบาๆ บางครั้งก็ลูบที่ศีรษะ เหมือนจะบอกกับเขาว่าไม่ต้องกลัว ต้นน้ำเองก็รู้ดีว่าเขาไม่มีความจำเป็นต้องกลัว แม็กซ์จะเป็นคนสุดท้ายในโลกนี้ที่คิดจะทำร้ายเขา

 

     คนทั้งสองนอนหันหน้าเข้าหากัน ต้นน้ำถูกแม็กซ์กอดเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างแนบชิด

 

     แต่แล้ว...

 

     “แม็กซ์! ไอ้ นั่น!”

 

     ต้นน้ำตวาดแม็กซ์เสียงดังแต่แม็กซ์กลับพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

 

     “มันก็นิดนึง กอดคนที่รักทั้งที อย่าถือน่ะ”

 

     “แต่มันดันเราอยู่นะ เขยิบออกไปหน่อยดิ๊”

 

     ต้นน้ำยังคงไม่ยอมแพ้ เขาไม่อยากถูกอะไรบางอย่างทิ่มไปทั้งคืนหรอกนะ!

 

     “เขยิบแล้วจะกอดต้นไงวะ เรื่องมากน่า นอนๆ แม็กซ์ง่วง”

 

     “ทีงี้มาทำเป็นง่วง ถ้าง่วงก็บอกข้างล่างของนายให้หลับด้วยดิ”

 

     “เรื่องมากจริงๆ เลยอ่ะต้น รำคาญว่ะ แฟนต้นทนนอนกอดต้นได้ไงวะ ไม่เบื่อบ้างเหรอ ขี้บ่นมากผู้ชายไม่ชอบรู้เปล่า”

 

     “พี่ชัชไม่มีวันเบื่อเราหรอก แล้วอีกอย่าง ไม่ได้นอนกอดกันทุกคืนซักหน่อย ใครมันจะบ้านอนกอดกันอยู่ได้ทุกคืน”

 

     “ไร คบกันได้แค่ปีเดียว เตียงหักละเหรอ”

 

     “อย่ามาแช่งเรานะ! แค่... แค่พี่ชัชชอบนอนดิ้น เรารำคาญต่างหาก เลย.. เลยนอนคนละฝั่ง”

 

     “ละเวลาอย่างงั้นอ่ะ ไม่นอนกอดกันเหรอ ทำเสร็จแล้วเขาให้นอนกอดกันรู้เปล่าจะได้รักกัน”

 

     แม็กซ์ก็ยังคงเป็นแม็กซ์ เจ้าป่าทำท่าอวดรู้ ชอบสอน ชอบสั่ง อ้างโน้นอ้างนี่หาเรื่องหลอกต้นน้ำไปเรื่อย แล้วลูกแกะก็ดันหลวมตัวเชื่อไปเต็มๆ แม้จะแอบปากแข็งเถียงกลับก็ตาม

 

     “เวลาแบบนั้นก็ส่วนเวลาแบบนั้นสิ ไม่เกี่ยวกัน ใครที่ไหนจะบ้านอนกอดกันได้ทุกคืน”

 

     “แม็กซ์ไง มาเป็นแฟนแม็กซ์ดิ แม็กซ์นอนกอดเมียทุกคืนอ่ะ”

 

     “เหอะ! กอดหรือทำ? ทำทุกคืนอ่ะสินาย เสร็จแล้วจะยังกอดอยู่รึเปล่าเหอะ”

 

     “เออน่า แล้วต้นอ่ะ ทำทุกคืนป่าว”

 

     “บ้า! ขืนทำงั้นทุกวันก็ไปเรียนไม่ไหวกันพอดี”

 

     “ต้นตายด้านว่ะ ดูดิ กอดกันแบบนี้ยังไม่มีขึ้นซักนิดอ่ะ”

 

     “ก็.. กอดกับเพื่อน ไม่ได้คิดอะไร...”

 

     “จริงเหรอ? ไหนดูดิ”

 

     จากบทสนทนาระหว่างเพื่อนที่คุยกันเรื่อยเปื่อย แซวกันไปมา จู่ๆ ก็กลายเป็นเรื่องใต้สะดือ แถมมือของแม็กซ์ก็จับหมับเข้าที่ส่วนกลางลำตัวของต้นน้ำ แม็กซ์หัวเราะเจ้าเล่ห์ส่วนต้นน้ำก็ร้องเสียงหลง

 

     “เฮ้ย! แม็กซ์บ้า! เอามือออกไป”

 

     “ฮ่าๆ ต้นแม่ง... อุบเงียบเลยนะ”

 

     “ไอ้บ้าเอ้ย! นอนไปเลย ไม่งั้นเราโกรธละจริงๆ นะ”

 

     เพราะถูกลวนลาม ต้นน้ำเลยคว้าหมอนมาทุบแม็กซ์ไปรัว ใครจะว่าเขาวีนแตกก็ไม่สนแล้วล่ะ ขอจัดการไอ้เพื่อนเลวตรงหน้านี้ก่อน

 

     “คร้าบๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ นอนๆ”

 

     แม็กซ์พูดพลางหัวเราะ แต่แล้ว...

 

     “ต้น...”

 

     “ไรอีก”

 

     “เล็ก ว่ะ”

 

     “ไอ้!”

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++