Drama Queen & Dump King

     สายธารกำลังจะออกไปธุระข้างนอกพอดีกับที่เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น เธอจึงเดินไปเปิดประตูเชื้อเชิญแขกเจ้าประจำให้เข้ามาในห้อง

 

     “ดีครับพี่น้ำ”

 

     ชัยชัชกล่าวสวัสดีแม่ยายคนสวยพลางก้าวเข้ามาในห้องของสองแม่ลูกอย่างคุ้นเคย

 

     “แหม ลมอะไรหอบมาจ้ะ มาหาลูกชายพี่แต่หัววัน”

 

     “โหพี่ พูดซะเสียเลย วันนี้ผมเสร็จเร็วไม่ได้รึไงคร้าบ”

 

     “ก็ทุกทีพี่เห็นถ้าฟ้าไม่มืดเราไม่ถึงห้องไม่ใช่รึไงนายชัช”

 

     สายธารว่าพลางค้อนอย่างมีจริต ส่วนชายหนุ่มเองก็อ้อนกลับอย่างมีชั้นเชิง

 

     “โธ่ ที่ผมกลับช้าก็เพราะว่าไปทำงานนะคร้าบ ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหนซักหน่อย เก็บเงินจะมาขอลูกบ้านนี้เนี่ยแหละ คุณแม่คนสวยจะลดค่าสินสอดให้ผมมั้ยละคร้าบ”

 

     “ให้มันจริงเถ้อ สินสอดพี่ไม่เอาหรอกย่ะ แต่ถ้านายทิ้งลูกชายพี่ล่ะ น่าดู”

 

     “ฮ่าๆ”

 

     ว่าแล้วคนทั้งสองก็หัวเราะร่วน ชัยชัชวางขนมที่หิ้วมาฝากสองแม่ลูกลงบนโต๊ะก่อนจะถามหาคนรัก

 

     “ต้นละครับ?”

 

     “อยู่ในห้องแน่ะ หลับรึเปล่าก็ไม่รู้นะ เงียบเชียว”

 

     “เหรอครับ ละนี่พี่น้ำจะออกไปไหนครับเนี่ย แต่งตัวสวยเชียว”

 

     ชัยชัชมองสายธารแล้วยิ้มกริ่ม วันนี้คุณแม่คนสวยใส่เสื้อเปิดไหล่ตัวสั้นสีเหลืองอ่อนช่วยขับผิวขาวๆ นั่นให้วิ้งโดนใจเขาสุดๆ ลูกชายยังขาวไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าคนแม่จะโอโม่ขนาดไหน แถมกางเกงพอดีตัวสีขาวก็ช่วยเน้นทรวดทรงองค์เอวเสียจนเขาใจสั่น เมื่อเธอเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นไหล่ชายเสื้อจึงเลิกขึ้นเล็กน้อยโชว์หน้าท้องขาวเนียนวับๆ แวมๆ ยิ่งมองตอนสายธารเยื้องย่างไปมาบนรองเท้าส้นสูง สะโพกกลมมนของเธอยักย้ายไปมาดึงดูดสายตาเขาเสียจนลืมไปเลยว่าผู้หญิงตรงหน้า มีลูกชายโตจนเป็นเมียเขาได้ ชายหนุ่มถูกใจรูปร่างหน้าตาผู้หญิงตรงหน้าคนนี้จริงๆ สวยสะเด่าหุ่นน่าฟัดจริตจก้านชวนโลม มองเพลินที่สุด! 

 

     “อยากได้คนขับรถมั้ยครับ”

 

     “ปากหวานอีกแล้วนายชัชก็ แต่ไม่ต้องหรอกย่ะ นายมาหาตาต้นไม่ใช่เหรอ พี่จะไปธุระนิดหน่อยจ้ะ เดี๋ยวค่ำๆ ก็กลับ”

 

     “แหม ไปนานๆ ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมดูแลต้นให้”

 

     “ไม่มีทางย่ะ ถ้านายทำอะไรลูกชายพี่ล่ะน่าดู!”

 

     พอคาดโทษชายหนุ่มไว้แล้วสายธารก็เดินนวยนาดออกไปจากห้อง ชัยชัชจึงตรงไปยังห้องนอนเล็ก เขาผลักประตูเข้าไปเบาๆ เพราะกลัวคนรักจะหลับอยู่ ภาพของต้นน้ำที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงคร่ำเคร่งเขียนอะไรสักอย่างอยู่ในสมุดชวน ให้เขาเอ็นดู ชัยชัชยืนพิงประตูมองดูเด็กหนุ่มอย่างรักใคร่ ต้นน้ำหน้านิ่วคิ้วขมวดก้มหน้าลงเขียนยุกยิกในสมุดไม่รับรู้ถึงการมาเยือนของเขา

 

     “ก๊อกๆ”

 

     “พี่ชัช!”

 

     ต้นน้ำที่กำลังบวกเลขเพลินๆ ต้องตกใจเมื่อเห็นแฟนยืนยิ้มอยู่หน้าห้องนอนตนเอง ชัยชัชจึงหลุดขำเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามาในห้องพลางเอ่ยถาม

 

     “กำลังทำอะไรอยู่ครับ ท่าทางเครียดเชียว”

 

     “ไม่มีอะไรหรอกครับ”

 

     ต้นน้ำปิดสมุดลงแล้วขยับตัวลุกขึ้นนั่ง กระเถิบเว้นที่ให้ชัยชัชหย่อนก้นลงบนเตียง

 

     “ไม่มีไรได้ไง พี่เห็นเรากำลังคร่ำเคร่งอยู่เลย พี่มาตั้งนานเราก็ไม่รู้ตัวซักที”

 

     “ผม...”

 

     “ไหนดูซิ เขียนอะไรอยู่ครับ”

 

     ชัยชัชพูดจบก็แย่งสมุดโน้ตมาจากเด็กหนุ่ม

 

     “พี่ชัช!”

 

     ต้นน้ำหน้ามุ่ยทันทีที่ถูกละเมิดสิทธิส่วนบุคคล เขาไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร แต่ก็ยังไม่อยากให้ใครมารับรู้ด้วยเช่นกัน

 

     “โหไรเนี่ย บัญชีรายรับรายจ่าย เงินออม งานพิเศษ ข้อมูลเรื่องทุน”

 

     ชัยชัชต้องทึ่งเมื่อเห็นสมุดวางแผนอนาคตทางการเงินของต้นน้ำ เด็กหนุ่มเขียนรายละเอียดเอาไว้อย่างละเอียดยิบไปจนถึงอีกสี่ปีข้างหน้า โดยเฉพาะข้อมูลเกี่ยวกับทุนการศึกษาต่างๆ ในระดับปริญญาโท

 

     “โหไรกันต้น พึ่งจะเป็นเฟรชชี่ไม่ทันไรก็คิดเรื่องต่อโทแล้วเหรอ?”

 

     “ก็ทุนบางตัวมันมีเงื่อนไขเยอะแยะนี่ครับ ผมก็ต้องเตรียมตัวไว้แต่เนิ่นๆ สิ”

 

     “เอาตรีให้จบก่อนดีกว่ามั้ง อีกตั้งสี่ปี คิดมากเกินไปรึเปล่า?”

 

     อาจจะเพราะน้ำเสียงท้วงติงไม่ได้เจือแววขี้เล่นตามปกติ ต้นน้ำจึงเผลอทำหน้างอขมวดคิ้วอย่างขัดใจ

 

     “พี่ได้ยินพี่น้ำบอกว่าต้นยืนยันจะขอทุน เรื่องนี้พี่ไม่ค้านเราหรอกนะ แต่ถ้าจะมามัวคร่ำเคร่งล่วงหน้าขนาดนี้ พี่ว่าเราไปสบายๆ ทีละเสต็ปดีกว่ามั้ยครับ บางทีต้นอาจจะทำงานไปเรียนไปหรือไปต่อเมืองนอกหลังจบตรีก็ได้”

 

     “ไม่ไปหรอกครับ ผมจะอยู่เมืองไทย!”

 

     ต้นน้ำกระแทกเสียงพูดอย่างหงุดหงิด แต่ชัยชัชก็ยังพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบอย่างมีเหตุผล

 

     “แต่อนาคตไม่แน่ไม่นอนนะต้น”

 

     “ถ้าผมไปเรียนต่อเมืองนอกแล้วพี่ชัชจะดีใจเหรอครับ”

 

     “เฮ้ย! พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น”

 

     สีหน้าสับสนของต้นน้ำส่งผลให้ชัยชัชต้องถอนหายใจ ชายหนุ่มได้แต่ยกมือยอมแพ้ให้กับทิฐิของคนตรงหน้า แฟนเขาเจ้าทิฐิเป็นที่หนึ่ง ดราม่าควีนกำลังแผลงฤทธิ์เสียแล้ว พระเอกอย่างเขาคงต้องทำงานซะหน่อยแล้ว เรื่องปลอบนางเอกเขาถนัดนักแหละ

 

     “บอกพี่ได้มั้ยครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

 

     ชายหนุ่มพูดพลางดึงตัวคนรักเข้ามากอด ต้นน้ำไม่ขัดขืน เขาปล่อยตัวเองให้ถูกชัยชัชโอบก่อนจะเปิดปากเล่า

 

     “แม่... แม่เลื่อนกำหนดบินไปอยู่กับเดนส์เร็วขึ้นครับ เพราะต้องไปจัดการธุระที่โน่นด้วย ก็เร็วขึ้นเกือบๆ สามเดือน”

 

     “แล้ว?”

 

     “ผมก็ต้องอยู่คนเดียว ถึงแม่บอกว่าจะส่งเงินมาให้ผมใช้ แต่ผมกลัวมันจะไม่พอครับ ค่าส่วนกลางกับค่าน้ำค่าไฟอีก ผมกลัวตัวเองจะจัดการไม่ได้ แล้ว.. แล้วผมก็อยากเรียนต่อสูงๆ ด้วย ถ้าผมจบออกมาแล้วหางานไม่ได้จะทำยังไง ผมก็เลยอยากเก็บเงินไว้ตั้งแต่วันนี้ เอาไว้เป็นทุนครับ ละถ้าผมหางานพาร์ทไทม์ทำด้วยก็น่าจะพอ”

 

      “แล้วเรื่องนี้ต้นปรึกษาพี่น้ำแล้วยังครับ?”

 

     “คุยแล้วครับ แม่บอกว่าจะส่งผมเรียนเอง ผมอยากเรียนแค่ไหนก็ได้ แต่ผม... ผมเกรงใจแม่ ไปอยู่โน่นแม่ก็มีร้านที่ต้องลงทุน จะให้แม่มาเลี้ยงผมไปเรื่อยๆ ได้ยังไง”

 

     “คิดมาก แฟนพี่น้ำรวยจะตาย ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก”

 

     “ไม่ดีหรอกครับ เกิดเขาคิดว่าแม่ผม เฮ้อ... ฝรั่งเขาเลี้ยงลูกถึงสิบแปดกันไม่ใช่เหรอครับ ลำพังส่งเสียจนมหาวิทยาลัยผมก็เกรงใจแม่กับเดนส์จะแย่”

 

     “เพราะงี้ต้นเลยแอบไปขอทุนเหรอ?”

 

     เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ ต้นน้ำก้มหน้าลงไม่ยอมตอบอะไร เขากับบิดามีปากเสียงกันพอสมควรเรื่องนี้ ส่วนมารดาไม่เคยว่าอะไรเขาอยู่แล้วไม่ว่าเขาอยากทำอะไร แม่ภูมิใจในความเก่งของเขา แต่ก็ไม่พอใจพอสมควรที่ถูกว่ากระทบกระเทียบเมื่อบิดาของเขาทราบเรื่องนี้

 

     “เฮ้อ... เอาเถอะ ในฐานะคนทำงาน พี่ขอบอกอะไรเราอย่างนะ แต่ละเดือนพี่น้ำหาเงินได้ไม่ใช่น้อยๆ ถึงตัวเลขในสลิปเงินเดือนจะน้อย แต่ต้นรู้มั้ยรวมๆ แล้วพี่น้ำหาเงินได้เดือนนึงเท่าไหร่ ... ห้องนี้พี่ก็ได้ยินว่าผ่อนหมดแล้ว ผู้หญิงอย่างพี่น้ำหาเงินเก่งจะตายไป พี่ยังซูฮกเลย”

 

     ชัยชัชเชยคางของเด็กหนุ่มให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับตนก่อนจะเอ่ยสอนอีกฝ่าย

 

     “ต้นรู้มั้ยครับว่าพี่น้ำทำเพื่อใคร พี่น้ำทำทุกอย่างก็เพื่อต้นนะครับ แล้วแบบนี้แค่ค่าเทอมลูกคนเดียวทำไมจะไม่มีปัญญา แล้วเรื่องบางเรื่องมันก็เป็นศักดิ์ศรีของคนเป็นพ่อเป็นแม่ด้วยนะต้น พี่น้ำไม่มีวันปล่อยต้นไว้คนเดียวละให้อยู่อย่างลำบากหรอก”

 

     ต้นน้ำฟังแล้วก็ยิ่งเงียบ เด็กหนุ่มเม้มปากจนเริ่มซีด ไม่ยอมตอบโต้อะไร ชัยชัชจึงถือโอกาสพูดต่อ

 

     “แล้วไหนตอนนี้ ต้นจะยังมีญาติเพิ่มขึ้นมาอีก พี่ว่าทางนั้นเขาคงไม่ปล่อยให้ต้นลำบากหรอกครับ เผลอๆ จะถือโอกาสให้เราไปอยู่ด้วยกันด้วยซ้ำ”

 

     “แต่ผมไม่อยากได้อะไรจากพวกเขา!”

 

     “คร้าบๆ งั้นเอางี้มั้ยล่ะ เกรงใจแม่ ไม่อยากยุ่งกับทางนั้น งั้นก็มาให้พี่เลี้ยง”

 

 

     “อื้อ! ได้ยังไงครับ ผมจะกล้าไปรบกวนพี่ชัชได้ยังไงกัน ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย”

 

     “ใครบอก ก็เราเป็นแฟนกันไง”

 

     “ก็เป็นแฟนกันเฉยๆ นี่ครับ คบกันเฉยๆ แล้วผมจะให้พี่ชัชเลี้ยงได้ยังไง น่าเกลียดตายเลย”

 

     “ต้นเป็นแฟนพี่ๆ เลี้ยงดูส่งเสียต้น มันแปลกตรงไหน”

 

     “แปลกสิครับ คนที่ทำแบบนั้นน่ะ ... อย่างกับ... อย่างกับเลี้ยงอีหนูเลย”

 

     “ฮ่าๆ คิดมากนะเรา”

 

     ชัยชัชหัวเราะเสียงดังด้วยความขำ เขานึกรักแฟนเด็กของตนจนล้นหัวใจ ยิ่งมองหน้าแดงระเรื่อที่งอจนคิ้วผูกโบว์ของคนรักแล้ว เขาก็ยิ่งเอ็นดู ชายหนุ่มก้มลงไปหอมแก้มต้นน้ำฟอดใหญ่ก่อนจะยวนต่อ

 

     “เป็นเด็กพี่ไม่ดีตรงไหน ป๋าชัชคนนี้ออกจะหล่อแถมไม่หัวล้านลงพุงด้วย”

 

     “พี่ชัชก็ พูดเล่นอีกแล้ว”

 

     “พี่ไม่ได้พูดเล่น พี่พูดจริง ถ้าผู้ชายจดทะเบียนกันได้นะ พี่จะพาต้นไปจดเลยอ่ะ เสร็จแล้วทุกอย่างของพี่ก็จะเป็นของต้นครึ่งนึงไง”

 

     “พี่ชัชก็...”

 

     ต้นน้ำรู้สึกถึงหัวใจที่พองโตด้วยความปลื้มปิติยินดีในความรักของชัยชัชจนล้นอก หัวใจของเขาเต้นระรัวเพื่อนำพาเอาความร้อนขึ้นมาแผ่ซ่านบนใบหน้า

 

     “ต้นเป็นเมียพี่นะครับ เมียคนเดียวทำไมพี่จะเลี้ยงไม่ได้ ไม่งั้นแล้วคิดว่าทำไมพี่น้ำถึงได้กล้าทิ้งต้นไว้คนเดียวล่ะ ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอครับว่าเกือบได้ไปเรียนเมืองนอกแล้ว”

 

     “พี่ชัชหมายความว่ายังไงครับ?”

 

     “ก็หมายความว่า เรื่องบางเรื่องก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ไง เด็กอย่างต้นไม่จำเป็นต้องคิดมากหรอก ขยันเรียนเอาเกรดสวยๆ มาอวดพี่กับพี่น้ำก็พอ ว่างๆ ก็ทำกับข้าวให้พี่กิน หรือจะให้ดีกว่านั้นตอนกลางคืนจะมาเป็นหมอนข้างให้พี่ด้วยก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนพี่ไม่นอนกอดเฉยๆ แน่”

 

     เพราะคำเย้าของชัยชัชต้นน้ำเลยยิ่งหน้าแดง แต่ก็เป็นอาการเขินอายระคนดีใจ เขารู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดีที่ได้รักกับชายหนุ่มแสนดีอย่างชัยชัช

 

     “พี่ชัชก็... พูดอะไรก็ไม่รู้ แกล้งแซวผมเล่นอีกแล้วนะ”

 

     “พี่ไม่ได้แซว พี่เอาจริง พี่กำลังชวนเราอยู่เนี่ย ต้นไม่อยากไปอยู่กับพี่เหรอครับ? บอกตามตรงพี่อยู่คนเดียวเหงาจะแย่ ถึงจะเป็นแฟนกันได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ แต่พี่อยากได้มากกว่านี้อ่ะ พี่ต้องกอดหมอนข้างแล้วคิดว่าเป็นเราอยู่ทุกคืน ต้นไม่เห็นใจพี่เหรอครับ ดูดิพี่น่าสงสารจะตาย”

 

     ต้นน้ำฟังแล้วได้แต่ขำแอบอมยิ้มไปกับมุขของชัยชัช เด็กหนุ่มดีดลูกคิดบางอย่างในใจอย่างรวดเร็วแล้วก็เอ่ยถามแฟนของตน

 

     “จะดีเหรอครับ นั่นห้องของพี่ชัชกับพี่ฟ่าง”

 

     “โอ้ย เรื่องนั้นจิ๊บๆ พี่เคลียร์ได้ ฟ่างไม่ว่าไรหรอกถ้าเป็นต้น อีกอย่างเอาจริงๆ นะ คนผ่อนมันก็พี่ชัดๆ ฟ่างช่วยก็จริงแต่พี่ออกเยอะกว่า พี่ไปตกลงกันเองได้ครับ”

 

     “แต่ว่า... มันดูไม่ดีนะครับ อยู่ๆ จะให้ผมหอบเสื้อผ้าไปอยู่ห้องพี่ชัช ถ้าทางบ้านพี่ชัชรู้เข้า...”

 

     “เราผูกข้อมือกันแล้วนะต้น แม่พี่ไม่ว่าอะไรต้นหรอก”

 

     “แต่ผมยังไม่ได้ปรึกษาคุณแม่เลยครับ ไม่รู้ว่าคุณแม่จะอนุญาตมั้ย?”

 

     “เดี๋ยวพี่ช่วยพูดให้ ไงพี่น้ำก็ต้องยอม เชื่อดิ พี่กับพี่น้ำสนิทกัน”

 

     ต้นน้ำนึกหมั่นไส้แฟนของตนขึ้นมาทันทีจึงรีบขัดขึ้น

 

     “แต่นั่นน่ะ คุณแม่ของผมนะครับพี่ชัช แล้วแม่ที่ไหนจะส่งเสริมให้ลูกตัวเองหอบเสื้อผ้าไปอยู่กับแฟน”

 

     “หืม รู้จักพี่น้ำน้อยไป ลองพี่ไม่รับผิดชอบต้นดูสิ พี่จะโดนเชือดเอา อย่างพี่น้ำน่ะเหรอ ถ้าจะกลัวก็กลัวต้นจับพี่ไม่อยู่มากกว่า เผลอๆ พี่น้ำดีใจรีบประกาศขายห้องทิ้งเลยด้วยเอ้า! หอบเสื้อผ้าไปอยู่กับผู้ชาย แม่เราเขาถนัดนักแหละ ตอนสาวๆ ทำบ่อย”

 

     “บ้า! พี่ชัชก็ เห็นแม่ผมเป็นอะไร”

 

     เพราะถูกว่ากระทบถึงมารดาต้นน้ำจึงมีน้ำโหเล็กๆ

 

     “ก็รู้แล้วกันน่า ต้นก็รู้ว่าพี่กับแม่ต้นซี้กันจะตาย นะ นะ ตกลงนะ ไปอยู่กับพี่นะ”

 

     นอกจากไม่สำนึกในความจาบจ้วงของตนแล้วชัยชัชยังหน้าด้านเติมลูกอ้อนต่ออย่าง ไม่แคร์สื่อ ส่งผลให้ต้นน้ำได้แต่อ่อนใจกับนิสัยของคนตรงหน้า เขาก็รู้อยู่หรอกว่าแม่ของตนกับชัยชัชนั้นเข้ากันได้ดีขนาดไหน ทั้งสองคนกลายเป็นเพื่อนสนิทที่ถูกใจกันทั้งนิสัยใจคอและรสนิยมความเห็น ต่างๆ แถมยังชวนกันร่ำสุราจิบแอลกอฮอล์บ่อยๆ เพียงแต่ถึงจะสนิทกันแค่ไหนก็ไม่มีใครหรอกที่ชอบเห็นคนอื่นมาพูดจาไม่ดีกับ แม่ของตน

 

     แต่ถ้าเป็นคนตรงหน้า เขาคงทำอะไรไม่ได้กับนิสัยแบบนี้ของชัยชัช ความขี้เล่นบวกกับคารมของคนกะล่อน ลูกตื้อของมนุษย์หน้าด้าน ถึงอยากจะโกรธก็โกรธไม่ลง เด็กหนุ่มได้แต่ปลงกับนิสัยของแฟนตน ต้นน้ำถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอ่ย

 

     “อืม... ขอคิดดูก่อนแล้วกันครับ”

 

     ว่าแล้วต้นน้ำก็ทำท่าอมยิ้ม เด็กหนุ่มเอียงคอน้อยๆ พลางทำแก้มป่องแสดงสีหน้าคิดหนัก กิริยาของเขาแลดูน่ารักเสียจนชัยชัชแทบอดใจไม่ไหว

 

     “โอเคคร้าบ แต่อย่าคิดนานนะ ไม่งั้นเดี๋ยวพี่เพิ่มงานให้”

 

     “งาน? งานอะไรเหรอครับ?”

 

     ต้นน้ำหลุดปากถามด้วยความสงสัย จากที่เคยแกล้งทำสีหน้าคิดหนักเขาเผลอแสดงสีหน้าสงสัยจากใจจริง    

 

     บางครั้งเด็กหนุ่มก็ซื่อจนเกินไป … เด็กเลี้ยงแกะอย่างไรเสียก็ไม่มีวันเจ้าเล่ห์ทันเกมของหมาป่า

 

     “ไม่บอก อย่าลืมนะ มีปัญหาใส่ชุดนักศึกษามาหาพี่ หล่อ สปอร์ต ใจดี กทม. อยู่ตรงนี้แล้วต้น ฮ่าๆ”

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++