Drama Queen & Dump King

     “ทำไรอยู่วะรับโคตรช้าเลย”

 

     “กูลงดันอยู่ มึงมีไรป่าววะ เดี๋ยวกูโทรกลับ”

 

     “เอาแต่เล่นเกมอีกแล้วอ่ะมึง น่าเบื่อว่ะ”

 

     “เหี้ยแม็กซ์ ตกลงมึงจะโทรมาด่ากูใช่ป่ะ กูจะได้วาง”

 

     “เอ้ยๆ ฟังกูก่อน ห้ามวางนะมึง”

 

     “เออ แปปๆ ถือสายรอกูก่อน ออกดันแปป ..... โอเค ออกละ มึงมีไรว่ามา”

 

     “พักนี้มึงติดเกมหนักไปป่าววะกาย”

 

     “ถ้ากูไม่เล่นเกมแล้วจะให้กูทำไรวะ แดกยาปาร์ตี้แบบมึงเหรอ?”

 

     “ไอ้สัด กูเลิกแล้ว!”

 

     “บ้านนอกแบบนี้มีเน็ทให้ใช้ก็บุญแล้ว กูแค่เล่นเกมแก้เซ็งนิดๆ หน่อยๆ เอง”

 

     “มึงเลิกเล่นเบสจริงอ่ะ”

 

     “กูไม่ได้เลิก แต่มันไม่มีที่ให้กูเล่น พวกแม่งมีตัวยืนกันแล้ว ให้กูเข้าชมรมไปทำห่าไรอ่ะ เพลงก็เล่นกันคนละแนว”

 

     “สม เสือกเลือกไปโน่นเอง กูบอกให้สอบใหม่เป็นเพื่อนกูก็ไม่ยอม”

 

     “บ้านกูไม่ได้รวยเหมือนมึงนี่หว่าแม็กซ์ เรียนไปตั้งปีนึงแล้วเกิดจะออกกลางคันแม่กูด่าตาย คะแนนกูดีเหมือนมึงซะที่ไหนได้เรียนมหาลัยรัฐก็บุญแล้ว แถมเกรดปีที่ผ่านมาก็ไม่ได้ทุเรศมากด้วยกูไม่อยากเสี่ยงอีก ตกลงมึงโทรมาทำไมวะ ทะเลาะกับแฟนอีกเหรอไง”

 

     “กาย ... กูเลิกกับฟ้าแล้วว่ะ”

 

     “เออ กูคิดอยู่แล้วว่าคนนี้ก็ไม่รอดหรอก ยิ่งห่างกันแบบนี้ไงมึงก็ต้องเลิก”

 

     “ป่าว คราวนี้กูไม่ได้บอกเลิกเขา กูโดนบอกเลิกว่ะ”

 

     “ฮ่าๆ มึงโดนสาวทิ้งเลยเฮิร์ทว่างั้น ฮ่าๆ สมน้ำหน้าว่ะ”

 

     “ไม่ใช่เว้ย! กูไม่ได้โดนเขาทิ้ง มันห่างกันตั้งแต่กูลงมาอยู่กรุงเทพฯแล้ว พอล่าสุดที่กูโทรไปหาเขา ฟ้าเลยถามกูว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่ามั้ย จากกันด้วยดีเว้ย”

 

     “ก็ดีแล้วนี่หว่า ไม่ได้โดนผู้หญิงตบหน้า ไม่โดนด่า ไม่โดนมันพาผัวใหม่มากระทืบ แล้วจะโทรหามากูทำเหี้ยไร อย่าบอกนะว่ามึงเสียใจที่เลิกกัน เพราะกูรู้ว่ามึงก็ไม่ได้รักยัยฟ้าไรนี่เท่าไหร่หรอก”

 

     “เออ กูไม่เสียใจ กูก็แค่เสียดาย ฟ้าดีโคตรอ่ะ สำหรับกูนะ กูไม่เคยเจอใครดีเหมือนฟ้ามาก่อนเลย”

 

     “หลงเสน่ห์เด็กเรียนแล้วสิมึง ฮ่าๆ เป็นไงล่ะ ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงเรียบร้อยมันอร่อยสู้พวกร่านๆ ที่มึงเคยมาได้มั้ย”

 

     “เหี้ย พูดถึงอดีตแฟนคนอื่นให้มันดีๆ หน่อย เงี่ยนนักรึไงมึง ยังซิงอ่ะดิ่”

 

     “เออกูซิง กูซิงอย่างมีศักดิ์ศรีเว่ย! ทำเป็นพูดดีไปเหอะ ถ้ามึงรักเขาจริงมึงไม่ฟันเขาหรอก ต่อให้ดีขนาดไหนมึงก็ฟันแล้วทิ้งเหมือนเดิมแหละวะ กูไม่เคยเห็นมึงจริงใจกับใครซักคน”

 

     “กูไม่ได้เลวขนาดนั้น”

 

     “ถ้ามึงไม่เลวแล้วปล่อยเขาไปทำไมวะ ไมไม่รับผิดชอบเขาอ่ะ”

 

     “กู....”

 

     “เห็นป่ะ ฟันได้มึงก็ฟัน พอเขาขอเลิกมึงก็ไม่ยื้อ ถ้ามึงรักเขาจริงดีกับเขาจริงเขาจะขอเลิกกับมึงเหรอวะ ไม่ใช่พวกแรดๆ ซักหน่อยจะได้ร่านไปเรื่อย เขายอมให้มึงเปิดซิงเชียวนะเว้ย เรื่องอื่นๆ ก็ดีไม่ใช่เหรอ กูฟังกูยังว่าน่ารักเลย แต่มึงก็ยังทิ้งเขาลง ไม่คิดซักนิดอ่ะว่ามึงทำเขาไปแล้ว”

 

     “เรื่องแบบนี้เดี๋ยวนี้เขาไม่ถือกันแล้ว เป็นสุภาพบุรุษรึไงมึง กอดความซิงมึงเข้าโลงไปเหอะ”

 

     “เออ สมัยนี้เขาไม่ถือ แต่กูถือคติว่ารักจริงรอได้เว้ย ถ้ามึงรักคนนี้จริงมึงทำเขาไม่ลงหรอก เพราะมึงไม่ได้รักอ่ะดิ่มึงเลยทำลง แล้วมึงก็เลิกกับเขาง่ายๆ ไม่ต่างไรกับพวกแรดที่มึงเคยๆ มา ที่มึงเสียดายก็เพราะเขาเป็นคนดี มึงไม่ได้เสียความผูกพันไรพวกนั้นเลย มึงก็แค่เสียดายคนดีๆ ที่ไม่ค่อยโคจรมาเจอมึง เถียงกูดิ่ ถ้ากูเดาใจมึงผิดเลิกเรียกกูว่าเพื่อนได้เลย”

 

     “เออ มึงพูดถูก พอใจยังวะ”

 

     “เหี้ยแม็กซ์เอ้ย เมื่อไหร่มึงจะเลิกเงี่ยนครับ เหลือผู้หญิงบริสุทธิ์ไว้ให้โลกเชยชมบ้างเหอะมึง!”

 

     “กูไม่ได้เอาใครมาเป็นชาติแล้วสัด!”

 

     “ฮ่าๆ สรุปที่โทรมาหากูนี่เพราะมึงเสียดายที่ไม่ได้สั่งลากับยัยฟ้าเหรอวะ”

 

     “เออ นิดหน่อยว่ะ”

 

     “ฮ่าๆ กูว่าแล้ว ไอ้ขี้เอาเอ้ย!”

 

     “สัด ว่ากู กูขี้เอาคนเดียวที่ไหน เดี๋ยวนี้ไอ้อาร์มก็ใช่ย่อยนะมึง”

 

     “อ้าว ยังไงวะ มันอกหักอยู่ไม่ใช่เหรอ หรืออาร์มมันสำส่อนตามมึงไปแล้ว?”

 

     “สาวให้ท่ามันโคตรเยอะอ่ะ เด็กจุฬาแจ่มๆ กันทั้งนั้น แม่งเสือกโง่ตื้อแฟนเก่ามันอยู่ได้ เป็นกูอ่ะกูเหมาหมดแล้ว สับรางสนุกเลยมึงเอ้ย”

 

     “มันยังรักรุ่นพี่คนนั้นของมันมั้ง? ไอ้อาร์มมันรักใครรักจริงมาตั้งนานแล้วนี่หว่า”

 

     “รักหรือเงี่ยน กูแปลกใจตั้งแต่เห็นรูปที่มันส่งให้ดูแล้ว ผู้หญิงแรดจะตายไอ้อาร์มเอาไม่อยู่หรอก ไม่ใช่อีนี่รึไงที่ทำให้อาร์มมันเลิกกับแนน มันสารภาพกับกูว่ามันเคยเผลอทั้งๆ ที่ยังคบกับแนนอยู่ด้วยซ้ำ แม่งโดยผู้หญิงหลอกอ่ะดิ่ พอหมดสนุกโดนเขาเบื่อก็ถูกทิ้ง แล้วก็เสือกโง่ไปตามตื้อกระหรี่อยู่ได้ เป็นกูๆ หาใหม่ดีกว่าว่ะ”

 

     “ก็เพราะแรดไง อาร์มมันถึงได้ติดใจ ไอ้อาร์มแม่งโง่จะตาย แล้วก็เสือกไปชอบแต่พวกตัวแม่ให้ผู้หญิงจูงจมูก นิสัยอย่างมันกูว่าเหมาะกับพวกหัวอ่อนมากกว่าว่ะ จำตอนม.สี่ได้ป่ะมึง แป้งห้องหกอ่ะ คนนั้นกูว่าโคตรเหมาะกับไอ้อาร์มเลย ชอบเขาแต่ก็ไม่ยอมเข้าไปจีบ มัวแต่เขิน เสร็จหมาคาบไปแดกเลย ยัยแป้งโดนไอ้พี่วุธเจาะซะพรุนแล้วก็ทิ้ง ทำไมพวกดีๆ แม่งต้องชอบแต่พวกร้ายๆ เลวๆ ด้วยวะ แทนที่จะปล่อยให้พวกคั่วกันเองเสือกไปโง่ให้เขาคั่วแล้วก็คายทิ้ง”

 

     “กูก็ว่างั้นว่ะ ที่จริงก็มีดีๆ หลายคนนะที่กูเห็นแอบชอบมันอยู่ แต่พวกที่เรียบร้อยๆ หน่อยก็เสือกจีบอาร์มไม่ติดอีก แม่งโง่จนไม่รู้ว่าสาวที่คุยด้วยแอบชอบอ่ะ แล้วพอรู้ว่ากูเป็นเพื่อนอาร์ม สาวพวกนั้นก็มาเข้าทางกูอีก กูก็ไม่รู้จะช่วยยังไง”

 

     “ว่าแต่รู้ดีจังมึง ไปหามันบ่อยเหรอ ไหนอาร์มมันบอกว่าไม่ค่อยได้เจอมึงไง”

 

     “ก็ไม่ได้ไปเจอมัน...”

 

     “...อย่าบอกนะว่า”

 

     “....”

 

     “อีกแล้วเหรอมึง”

 

     “.... เออ กูกลับไปคบกับต้นเหมือนเดิมแล้ว”

 

     “เหี้ย! เมื่อไหร่มึงจะเลิกยุ่งกับไอ้เหี้ยนั่นซะทีวะ มันมีผัวไปแล้วนะโว้ย!”

 

     “กูก็ไม่ได้หวังไรนี่หว่า ก็แค่คุยกันเฉยๆ”

 

     “คุยเหี้ยไรอ่ะ หน้าอย่างมึงนี่นะไม่คิดเรื่องใต้สะดือ”

 

     “เออ กูไม่ได้คิด กับต้นกูไม่ได้คิดไรแล้ว”

 

     “กล้าสาบานกับกูมั้ยอ่ะ”

 

     “....ทำไมวะกาย กูแค่ชอบต้นเฉยๆ ก็ไม่ได้เหรอมึง”

 

     “มันไม่ได้ก็ตรงที่ไอ้ต้นมันไม่ได้คิดอะไรกับมึงไง แล้วมึงจะไปชอบมันให้ได้อะไรขึ้นมา มึงจะรอให้มันเลิกกับแฟนรึไงวะ”

 

     “ทีมึงยังรอไนน์ได้เลย แล้วทำไมกูจะยังรักต้นของกูไม่ได้!”

 

     “กูไม่ได้รอไนน์! กูแค่ยังไม่เจอใครที่ถูกใจมากกว่าไนน์ ถ้ามีคนอื่นโผล่ตรงหน้ากูๆ ก็พร้อมจะตัดใจจากไนน์แล้วเปิดใจ แต่มึงอ่ะ ยึดติดกับไอ้ต้นมากเกินไปแล้ว ถามจริงเหอะ เหี้ยต้นมีไรดีวะ? เอามึงก็ไม่เคยเอา มันทำดีกับมึงรึก็เปล่า ตอแหลจะตาย ทำไมมึงติดใจมันจัง”

 

     “....”

 

     “แม่งเอ้ย....”

 

     “กูไม่รู้ว่ะ... บอกตามตรงกูยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ทุกวันนี้กูรู้แค่ว่าเวลาที่ได้อยู่กับมัน ได้ไปส่งมันกลับบ้าน ได้นั่งแดกข้าวด้วยกันกูโคตรมีความสุขอ่ะ ตอนที่คุยกับมันแล้วเห็นมันยิ้มให้กูแค่นี้กูก็พอใจละ กูไม่ขอไรแล้ว ไม่หวังอะไรจากมันแล้วด้วย แค่ได้อยู่กับมันสภาพนี้ไปเรื่อยๆ แลกกับไรกูก็ยอม”

 

     “มึงนี่เกินเยียวยาแล้วว่ะแม็กซ์”

 

     “เออ กูรู้ ละมึงรู้ป่ะ วันนั้นที่กูไปหาต้นครั้งแรกอ่ะ ตอนที่กูนั่งเมาอยู่ต้นมันเดินไปซื้อน้ำมาให้กูอ่ะ มันจำได้ด้วยนะมึง พอกูถามว่าจำได้ด้วยเหรอว่ากูชอบแดกอะไร มันตอบว่าไงรู้ป่ะ มันบอกว่าเพราะกูใช้มันไปซื้อบ่อยๆ กูรู้นะว่ามันแขวะกู แต่ในใจกูนี่โคตรปลื้มอ่ะ ขนาดแฟนเซอร์ไพรส์วันเกิดให้กูยังไม่ดีใจเท่านี้เลย ต้นมันจำเรื่องของกูได้ทุกเรื่องเชียวนะเว้ย ทั้งๆ ที่ห่างกันไปเป็นปีแล้วอ่ะ แล้วยิ่งตอนที่กูไปส่งมันนะ ต้นมันร้องไห้แล้วก็ขอโทษกูด้วยนะมึง กูอยากกอดมันชิบหาย แต่กูไม่กล้า”

 

     “ลองมึงทำงั้นดิ่ ผัวมันได้ต่อยมึงแน่”

 

     “ต่างคนต่างอยู่เว้ย กูคบกับต้นในฐานะเพื่อน ไอ้เหี้ยนั่นไม่มีสิทธิ์มาทำไรกู”

 

     “เพื่อนมากเลยนะมึง รักหัวปักหัวปำขนาดนี้”

 

     “ความรักเก็บไว้ในใจกูก็พอ กูเป็นเพื่อนกับต้นแบบบริสุทธิ์ใจเว้ย! ไม่ได้ทำไรมากกว่าที่กูทำกับพวกมึง เพื่อนกันแดกข้าวด้วยกันผิดตรงไหน กูมีรถก็ไปส่งต้นกลับบ้านดิ่”

 

     “แล้วมึงเคยมองพวกกูด้วยสายตาอยากจะแดกลงไปทั้งตัวเหมือนที่มึงมองมัน มั้ยล่ะ มีแต่ควายอ่ะที่เชื่อว่ามึงไม่ได้คิดอะไร .... ไง เถียงไม่ออกเลยดิ่มึง พวกมึงนี่ก็แปลก คนนึงก็รักอยู่ได้ทั้งๆ ที่รู้ว่ายังไงก็ไม่สมหวังได้แต่เป็นเพื่อนกันไปวันๆ อีกคนก็แกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอะไรกับตัวเอง ใส่หน้ากากเก่งทั้งคู่ มึงจะทรมานตัวเองไปเพื่ออะไรวะแม็กซ์ กับคนนิสัยอย่างไอ้ต้นกูไม่สงสัยหรอก มันเป็นงี้อยู่แล้ว แต่มึงอ่ะ ยอมทรมานตัวเองขนาดนี้ทำไม”

 

     “กูไม่ได้ทรมาน จริงๆ นะกาย กูไม่ได้ทุกข์อะไรแม้แต่นิดเดียว มันเหมือนกับว่ากูปลงแล้วอ่ะ แค่เห็นต้นมีความสุขก็กูพอใจแล้ว แค่ได้รักมันไปเรื่อยๆ ไม่ได้ต้องการไรจากมัน”

 

     “แล้วผัวมันอนุญาติให้มึงแอบรักรึเปล่าวะ ระวังไว้เหอะมึง อย่าทำให้คนที่มึงรักเดือดร้อนเพราะมาเป็นเพื่อนกับมึงก็แล้วกัน”

 

     “กู.... กูว่าคงไม่มีไรหรอกมั้ง กูเคยเจอแฟนมันบางครั้งเวลากูไปส่งมันที่ห้องอ่ะ ก็ไม่เห็นต้นมันผิดปกติอะไร กูกับแฟนมันต่างคนต่างอยู่อ่ะ”

 

     “เออ ดีแล้ว กูไม่อยากเห็นมึงทำบาปอีก ถึงกูจะเกลียดไอ้ต้นแต่เรื่องนึงที่กูยอมรับก็คือเรื่องที่มันรักแฟนมันนี่ แหละ ถ้ามีผู้หญิงมาทนกูขนาดที่ไอ้ต้นมันยอมแฟนมันนะ กูรักตายเลย”

 

     “เพราะงี้มั้ง กูเลยโคตรรักมันเลย ไม่เคยมีใครทำดีกับกูเท่าดีต้นเคยทำเลยนะมึง แต่แม้ฟ้ายังทำให้กูได้ไม่เท่าครึ่งที่ต้นเคยทำเลย เสียดายว่ะถ้าต้นเป็นผู้หญิงนะ กูจะทำให้ต้นท้องแล้วบอกป๋าให้จับแต่งแม่ง”

 

     “เป็นหนักนะมึง”

 

     “เออ กูรู้ ถึงได้โทรมาหามึงนี่ไง อึดอัดจะตายห่าแล้ว ไม่อยากคุยกับอาร์มมันเดี๋ยวแม่งก็เสือกพูดมากอีก”

 

     “ซวยกูต้องมานั่งฟังมึงเพ้อหาไอ้ต้นมันอีก สัด! ไม่ไปเมาล่ะมึง ไม่แดกเหล้าแล้วเหรอไง?”

 

     “พักนี้กูไม่ค่อยดื่มแล้วว่ะ ไม่อยาก”

 

     “ไมวะ”

 

     “ต้นมันขอ มันบอกว่าเสียสุขภาพ”

 

     “ไอ้เหี้ย!”

 

     “ฮ่าๆ”

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++